بررسی علل سقط جنین

دوران بارداری معمولا با دلهره‌های شیرینی همراه است؛ هم برای زن و شوهرهایی که اولین بار است پدر و مادر می‌شوند و هم برای والدینی‌ که بار دیگر قرار است کودکی به زندگی‌شان وارد شود. اما گاهی به‌دلایل مختلف، پدر و مادر مجبور می‌شوند از فرزند آینده‌شان بگذرند. از عوارض سقط جنین از لحاظ روحی می‌توان به افسردگی پس از سقط جنین و از لحاظ جسمی می‌توان به خونریزی زیاد، عفونت‌هایی مانند عفونت رحم و به‌طورکلی به بیماری های زنان اشاره کرد. در این مقاله شما را با ۷ مورد از عوارض سقط جنین که باید به آن‌ها توجه کرد، آشنا می‌کنیم.

 ۱. سقط جنین ناقص

یکی از شایع‌ترین مشکلات مربوط به سقط جنین این است که مقداری از بافت‌های مربوط به بارداری در رحم باقی بماند. به‌همین‌دلیل به آن سقط ناقص می‌گویند. اگر تا مدت‌ها پس از سقط جنین همچنان خونریزی شدید دارید یا دردهای انقباضی در ناحیه‌ی زیر شکم‌تان بیش‌ازحد معمول است، احتمال سقط ناقص وجود دارد.

معمولا مدت کوتاهی پس از سقط جنین، خونریزی متوقف می‌شود؛ اما اگر بیش‌از دو هفته طول بکشد باید به پزشک مراجعه کنید.

گاهی اوقات سقط جنینِ ناقص، خودبه‌خود و با دفعِ بافت برطرف می‌شود. در غیراین‌صورت، باید با درمان‌های شناخته‌شده مانند روش D&C (دیلاتاسیون و کورتاژ) یا مصرف داروی سایتوتک (میزوپروستول)، باقی‌مانده‌ی بافت‌های مربوط به بارداری از رحم‌تان پاک شود. فراموش نکنید این کار را پزشک باید انجام بدهد. از مصرف خودسرانه‌ی دارو خودداری کنید.

۲. خونریزی بیش‌ازحد

خونریزی پس از سقط جنین، عارضه‌‌ای طبیعی است و معمولا نگران‌کننده نیست، اما اگر بسیار شدید باشد باید به پزشک مراجعه کنید.

به‌طورکلی، تعداد کمی از زنان ممکن است پس از سقط جنین خونریزی بیش‌ازحد داشته باشند. شاید بپرسید از کجا بدانم خونریزی‌ام شدید است یا عادی؟ تشخیص آن بسیار ساده است. اگر در عرض کمتر از یک ساعت مجبور می‌شوید نوار بهداشتی‌تان را تعویض کنید، خونریزی‌تان شدید است و باید به پزشک مراجعه کنید. رنگ‌پریدگی، پوست سرد و مرطوب، سرگیجه و افزایش ضربان قلب نیز علائم از دست‌دادنِ خون زیاد هستند. اگر چنین نشانه‌هایی را در خودتان سراغ دارید، اهمال نکنید. با اورژانس تماس بگیرید یا به‌سرعت خودتان را به مرکز درمانی برسانید.

۳. عفونت

عفونت، یکی دیگر از عوارض سقط جنین است. حدود سه درصد از زنان پس از سقط جنین به عفونت مبتلا می‌شوند. یکی از دلایل عفونت، باقی‌ماندن محصولات مربوط به بارداری در رحم است. نشانه‌های عفونت عبارت‌اند از:

خونریزی زیاد و دردهای انقباضی به‌مدت طولانی (بیش‌از دو هفته)
تب (بیش‌از ۳۸ سانتی‌گراد)
لرز
ترشحات واژینال بسیار بدبو
عفونت ناشی از سقط جنین بسیار خطرناک است، اما به‌راحتی با آنتی بیوتیک درمان می‌شود و جای نگرانی نیست.

۴. سندرم آشرمن

سندرم آشرمن یکی دیگر از عوارض سقط جنین یا Abortion است. این سندرم که «چسبندگی داخل رحمی» نیز نامیده می‌شود، بسیار نادر است و معمولا به‌دلیل دیلاتاسیون و کورتاژ (D&C) یا عفونت اتفاق می‌افتد. در سندرم آشرمن، بافت اسکار یا زخم (که به چسبندگی موسوم است) در داخل رحم تشکیل می‌شود. اگر این چسبندگی‌ها در رحم باقی بمانند، ممکن است در آینده با مشکل باروری یا سقط جنین مجدد مواجه شوید.

معمول‌ترین نشانه‌ی این سندرم، قاعدگی نامنظم است. با مشاهده‌ی قطع قاعدگی یا طولانی‌شدن فاصله‌ی دو قاعدگی پس از سقط جنین به پزشک مراجعه کنید.

پزشک برای تشخیص این سندرم، ابتدا از شما می‌خواهد آزمایش هیستروسکوپی انجام بدهید. درصورتی‌که پاسخ آن مثبت باشد، چسبندگی را با جراحی از رحم خارج می‌کند. خبر خوب اینکه پس از جراحی می‌توانید باز هم باردار شوید.

۵. سقط جنین‌های مکرر

بر اساس تحقیقات، معمولا یک درصد از زنان بیش از یک‌بار سقط جنین دارند. این مشکل، سقط جنین مکرر نامیده می‌شود.

اگر دو یا سه بار متوالی سقط جنین داشتید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. افرادی‌ که سقط جنین مکرر دارند باید ابتدا ریشه‌ی این مشکل را درمان کنند، وگرنه ده بار دیگر هم که باردار شوند نخواهند توانست جنین را نگه‌ دارند.

سقط جنین مکرر دلایل متعددی دارد. سندرم آشرمن، غیرطبیعی بودن رحم یا هورمون‌ها، سندرم آنتی فسفولیپید (نوعی بیماری خود ایمنی که یکی از نتایج آن لخته‌شدن خون در شریان‌های بدن است) و اختلالات کروموزومی (که یک مشکل ژنتیکی است) همگی از عواملی هستند که به سقط جنین منجر می‌شوند. با انجام آزمایش می‌توانید دلیل اصلی سقط جنین مکرر را پیدا کنید.

متأسفانه در ۵۰ درصد از موارد دلیل خاصی برای سقط جنین مکرر یافت نمی‌شود.

۶. افسردگی

احساس غم و اندوه پس از سقط جنین کاملا طبیعی است؛ اما گاهی زنان این احساس زودگذر را با افسردگی اشتباه می‌گیرند و آن را درمان نمی‌کنند. اگر افسردگی را درمان نکنید، تمام جسم و روح‌تان را درگیر خواهد کرد. بنابراین به نشانه‌های زیر توجه کنید و اگر می‌بینید که به‌مدت طولانی ادامه یافته‌اند یا زندگی‌تان را مختل کرده‌اند، به پزشک مراجعه کنید:

بی‌علاقگی به امور روزانه یا سرگرمی‌ها؛
احساس خستگیِ تمام‌وقت؛
کاهش یا افزایش غیرعادی وزن؛
خوابیدن بیش‌ازحد، کم خوابی یا بدخوابی؛
عدم تمرکز کافی و مشکل داشتن در تصمیم گیری؛
فکرکردن به خودکشی یا مرگ.
البته هنوز بحث‌هایی راجع‌به اینکه آیا افسردگی پس از سقط جنین مشابه افسردگی پس از زایمان است یا خیر وجود دارد، اما به‌هرحال افسردگی یک بیماری جدی است و نباید درمان آن را پشت‌گوش بیندازید. حتی اگر اطمینان ندارید که این نشانه‌ها در شما وجود دارد یا خیر، باز هم به پزشک مراجعه کنید.

یک مشاور حرفه‌ای یا روان‌پزشک می‌تواند به سلامتی روح و جسم‌تان کمک کند و شما را به زندگی عادی‌تان برگرداند.

۷. اضطراب

یکی دیگر از عوارض سقط جنین اضطراب است. برخی تحقیقات نشان می‌دهند اضطراب و استرس پس از سقط جنین، شایع‌تر از افسردگی هستند و اگر آنها را درمان نکنید در شما ریشه می‌دوانند.

بیماری استرس پس از سانحه (post-traumatic stress disorder) از دیگر عوارض سقط جنین است. این بیماری که به‌اختصار PTSD نامیده می‌شود، نوعی اختلال ذهنی است که پس از یک اتفاق بسیار بد و استرس‌زا در انسان شکل می‌گیرد و تا مدت‌ها در او باقی می‌ماند. استرس و اضطراب و بیماری استرس پس از سانحه، هر سه از مشکلات جدی هستند و باید آنها را درمان کنید. به مشاور یا پزشک مراجعه کنید، آنها می‌توانند راهکارهایی به شما ارائه بدهند که با کمک آنها مشکلات روحی را از خودتان دور کنید. پس از درمان این عوارض می‌توانید بار دیگر بچه‌دار شوید.

 

منبع: چطور

افت قند خون چیست و چگونه می‌توان از بروز آن پیشگیری کرد؟

هنگامی که بیماران دیابتی قند کافی برای سوخت‌وساز دریافت نکنند، دچار هیپوگلیسمی یا افت قند خون می‌شوند. این مسئله به دلایل مختلفی رخ می‌دهد که از میان آنها می‌توان به رژیم غذایی، داروهای مصرفی، شرایط زندگی و ورزش‌ کردن اشاره نمود. قند خون پایین می‌تواند منجر به تشنج یا رفتن به حالت کما شود. در این مقاله شما را با نشانه های افت قند خون ، نقش داروهای دیابت در هیپوگلیسمی و روش‌های جلوگیری و درمان افت قند خون آشنا خواهیم کرد.

علائم کاهش قند خون عبارتند از:

گیجی
سرگیجه
احساس لرزش و سستی
گرسنگی
سردرد
تحریک‌پذیری
تپش قلب، افزایش ضربان
رنگ‌پریدگی
عرق‌ کردن
رعشه
ضعف
اضطراب

عدم درمان مناسب می‌تواند عوارض شدیدتری را در پی داشته باشد که عبارتند از:

ضعف در حفظ تعادل
ضعف در تمرکز
بی‌حسی دهان و زبان
غش‌ کردن
تشنج
کابوس
کما

نقش داروهای دیابت در بروز افت قند خون

از پزشک‌ خود درمورد عوارض جانبی داروها و تأثیرشان در بروز Hypoglycemia سؤال کنید.

انسولین‌ و همچنین برخی از داروهای درمان دیابت که در دسته‌ی «سولفونیل‌اوره‌ها» قرار می‌گیرند، می‌توانند باعث افت قند خون شوند. برخی از سولفونیل‌اوره‌های رایج عبارتند از:

گلیمپرید (آماریل)
گلی‌پیزید (گلوکترل)
گلی‌بن کلامید (گلی‌بورید، میکروناس)
انواع قدیمی‌تر سولفونیل‌اوره‌ها که رواج کمتری دارند، بیشتر از داروهای جدید باعث افت قند خون می‌شوند. برخی از این داروهای قدیمی عبارتند از:

کلرپروپامید (دیابینیز)
رپاگلینید (پارادین)
تولازامید (تولیناس)
تالبوتامید (اّریناز)
مصرف الکل نیز می‌تواند باعث افت قند خون شود؛ همچنین مصرف آلوپورینول، آسپرین، بِنِمید، پروبنسید یا وارفارین هم‌زمان با داروهای دیابت نیز ممکن است به پایین آمدن قند خون منجر شوند.

معمولا با مصرف بازدارنده‌های آلفا‌گلوکزیداز، بیگوآنیدهایی مانند متفورمین و همچنین تیازولیدیندیون‌ها به‌تنهایی نباید دچار هیپوگلیسمی شوید، اما اگر آنها را به‌همراه داروهایی از خانواده‌ی سولفونیل‌اوره‌ها یا انسلولین مصرف کنید، ممکن است این اتفاق بیفتد.

درمان قند خون پایین
برای درمان هیپوگلیسمی اگر دیابت دارید و فکر می‌کنید که دچار افت قند خون شده‌اید، سطح قند خون‌تان را چک کنید.

اگر قندتان پس از مصرف وعده‌های غذایی پر از قند افت می‌کند، رژیم غذایی‌تان را تغییر دهید و از غذاهای قندی اجتناب کنید. درطول روز وعده‌های غذایی بیشتری را با حجم کمتر مصرف کنید.

اگر درهنگام گرسنگی دچار افت قند خون می‌شوید، پیش از خواب وعده‌ی غذایی سبکی میل کنید. بهتر است از غذاهای پروتئین دار یا دارای کربوهیدرات پیچیده‌ استفاده کنید.

اگر پزشک‌ متوجه شود که بدن‌تان انسولین زیادی دریافت می‌کند و این وضعیت درطول عصر تا صبح روز بعد به اوج می‌رسد، ممکن است که دوز انسولین دریافتی یا زمان دریافت آن را تغییر دهد.

نقش رژیم غذایی در قند خون پایین

جذب بیش‌ازاندازه‌ی انسولین از طریق کربوهیدرات‌های دریافتی شما، می‌تواند باعث افت قند خون شود. به‌عنوان مثال در موارد زیر ممکن است هیپوگلیسمی رخ دهد:

پس از خوردن غذای گوشتی که شامل مقدار زیادی قند ساده (مانند فروکتوز، ساکاروز، دکستروز یا گلوکز) است.
حذف میان‌وعده
نخوردن وعده‌ی غذایی کامل
خوردن غذا، دیرتر از زمان معمول
اگر دیابت دارید، وعده‌های غذایی را حذف نکنید، به‌ویژه اگر برای درمان دیابت دارو مصرف می‌کنید.

هنگام افت قند خون چه باید کرد؟
پیش از هر چیز ۱۵ گرم کربوهیدرات زوداثر میل کنید، می‌توانید این کربوهیدرات را از خوراکی‌های زیر دریافت کنید:

۳ تا ۴ قرص گلوکز
ژل گلوکز
۴ تا ۶ عدد آب‌نبات دارای قند
نیم فنجان آب‌میوه
یک فنجان شیر بدون چربی
نیم فنجان نوشیدنی دارای قند
۱ قاشق غذاخوری عسل (زیر زبان‌تان بگذارید تا زودتر جذب خون شود)
۱۵ دقیقه پس از میل‌ کردن خوارکی قنددار، سطح قند خون‌تان را اندازه بگیرید. اگر قند خون‌تان هنوز کمتر از ۷۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر است، یک وعده‌ی دیگر از خوراکی‌های نام‌برده میل کنید. این روند را تکرار کنید تا سطح قند خون‌تان به‌حالت طبیعی برسد.

 

منبع: چطور

هورمون اندورفین چیست؟

واژه اندورفین خود مخفف واژه های (endogenous morphine) به معنای مورفینی است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود. اندورفین، نوعی ماده شمیایی آرام بخش است. از واژه اندورفین برای انواع مواد آرام بخش درون ریز استفاده می شود که دلالت بر نوعی فعالیت دارویی می کند که به فعالیت کورتیکوسترویدها بسیار شبیه است.

این ماده نوعی پپتید است که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس در مهره داران ترشح می شود. اندورفین از نظر توانایی ایجاد حالت بی احساسی نسبت به درد و داشتن احساس خوب جسمی، به داروهای حاوی تریاک شبیه است. در کل، این ماده به عنوان تسکین دهنده درد عمل می نماید.

این پپتید کنترل کننده اعصاب، اولین بار در سال 1975 م توسط جان هیوز با آزمایش روی مغز خوک کشف شد. بعدها انواع مختلفی از اندورفین کشف شد که معروف‌ترین آن‌ها نوع آلفا، بتا و گاما می باشند که در میان آنها، نوع بتا بهترین اثر را در کاهش درد دارد.

عملکرد اندورفین 

اندورفین ها از جمله مواد شیمیایی هستند که توسط سلول های مغز تولید می شوند و به انتقال دهنده های عصبی مغز معروفند و وظیفه آنها انتقال سیگنال های الکتریکی درون سیستم عصبی است. حداقل 20 نوع اندورفین در بدن انسان شناسایی شده است. اندورفین ها در غده هیپوفیز، سایر قسمت های مغز یا بصورت پراکنده در سیستم عصبی وجود دارند.

چگونگی عملکرد آندورفین هنوز دقیقاً مشخص نشده است. آنچه که در موردش اطمینان داریم این است که اندورفین، به گیرنده های حالت آرام بخشی در مغز فشار می آورد. این گیرنده ها، مسیر دوپامین را باز می کنند و باعث می شوند که دوپامین بیشتری درون سیناپس ها آزاد شود.

استرس و درد از جمله مهمترین علل آزاد شدن endorphine در بدن هستند. اندورفین ها با گیرنده های مسکن در مغز تعامل کرده و احساس درد را در ما کاهش می دهند. یعنی عملکردی شبیه به مورفین و کدئین. پس عجیب نیست که به اندورفین ها مسکن های طبیعی بدن می گویند. ارزش اندورفین ها وقتی بیشتر می شود که بدانیم برخلاف داروهای مسکن نه اعتیاد می آورند و نه عوارض جانبی دارند!

خنده و اندورفین

طبق برخی گزارشات، خنده هم ترشح اندورفین را در مغز افزایش می دهد. بنابراین، ضمن آنکه خنده رگ های خونی را گشاد می کند، مانع تولید هورمون های ایجاد کننده استرس می شود و میزان آنتی بادی های بدن را بالا می برد، احساس بی دردی هم ایجاد می کند.

عواملی که موجب افزایش اندورفین‌ها می‌شوند

1- ورزش

با انجام ورزش‌های شدید، میزان غلظت اندروفین افزایش می‌یابد که این عامل موجب ایجاد نشاط و حالت مطلوب در ورزشکاران رشته‌های استقامتی و به ویژه در دوندگان ماراتون می‌گردد. در حین ورزش، غلظت بتا اندروفین حتی تا 5 برابر افزایش می‌یابد.

2- ارتباط مطلوب با مردم

ارتباط با مردم، تولید اندورفین را افزایش می‌دهد. داشتن رابطه خوب با شخصی دیگر، باعث بهبود اخلاق هر دوی شما می‌شود.

3- نوازش و ماساژ پوست

هر گونه نوازش و ماساژ حتی کرم مالیدن به سطح پوست، باعث تحریکات هورمون اندورفین در بدن می‌شود، این تحریکات می‌تواند درد را کاهش دهند، استرس و فشارهای عصبی را خنثی کنند و قدرت یادگیری و مصونیت سیستم ایمنی بدن را افزایش دهند. نوازش‌های خوشایند، آزاد کننده آندروفین است که قدرت سیستم ایمنی بدن را افزایش می‌دهد.

4- تنفس در هوای پاک

نفس کشیدن صحیح برای از بین بردن مواد سمی و زاید، بسیار مهم می‌باشد. هر انسانی در حدود 30 درصد از مواد سمی بدن خود را از طریق روده‌ها دفع می‌کند، اما بقیه مربوط به دستگاه تنفسی می‌باشد. همچنین از طریق نفس کشیدن، ذهن و فکر باز می‌شود، انرژی افزایش پیدا می‌کند و خلق و خو بهبود پیدا می‌کند.

5- بوهای خوشایند

بوییدن، تاثیر مستقیمی روی بدن و ذهن انسان دارد. وقتی شخص اعصاب بویایی خود را تحریک می‌کند، سیستم لیمبیک مغز خود را فعال می‌سازد که با حافظه و روحیه شخص در ارتباط می‌باشد.

6- آمیزش جنسی

آمیزش جنسی یکی از عالی ترین آرام بخش های طبیعی و از جمله فعالیت های استرس زدای بسیار لذت بخش است که خاصیت چربی سوزی نیز دارد. آنچنان که گفته شد، وقتی افراد تحت فشار و استرس قرار دارند ممکن است میل جنسی آنها کور شود، بنابراین باید به آنها کمک کرد تا از این معضل رهایی یابند.

7- موسیقی گوش دهید

گوش دادن به موسیقی ای که عاشق آن هستید، احساس لذت را در شما می پروراند و موجب آزاد شدن مواد شیمیایی تولید کننده حس مثبت در مغز می شود.

 

منبع: دکتر سلام

علت خستگی مداوم چیست؟

اگر همیشه احساس خستگی می‌کنید، بد نیست ۲ تا ۳ هفته کمی در سبک زندگیتان تغییر ایجاد کنید. بیشتر بخوابید، برنامه‌های اجتماعیتان را کمتر کنید، غذاهای مغذی بیشتری بخورید، مایعات بیشتری بنوشید، مولتی‌ویتامین بخورید و مصرف کافئین و الکل را پایین بیاورید. اگر باز هم علائم خستگی را بعد از این تغییرات مشاهده کردید، دیگر نیاز به کمک متخصص دارید. خستگی بیش از حد می‌تواند نشانه یک مشکل جسمی حادتر باشد که نیاز به درمان دارد. در زیر به ۷ مشکل مرتبط با خستگی اشاره می‌کنیم.

۱٫ کم‌خونی (آنمی)

این مشکل در خانم‌هایی که دچار عادات ماهیانه سنگین می‌شوند یا آنها که به اندازه کافی آهن مصرف نمی‌کنند بیشتر است.

خستگی ناشی از کم‌خونی نتیجه کمبود گلوبول‌های قرمز خون است که اکسیژن را از ریه به بافت‌ها و سلول‌ها می‌رساند. ممکن است احساس ضعف و تنگی‌نفس کنید. کم‌خونی می‌تواند در نتیجه کمبود آهن یا ویتامین‌ها، از دست رفتن خون، خونریزی داخلی یا یک بیماری مزمن مثل آرتروز روماتوئید، سرطان یا نارسایی کلیه ایجاد شود. زنانی که در سن بچه‌زایی هستند، بخاطر از دست دادن خون طی عادات ماهیانه و نیاز بدن به آهن بیشتر در دوران بارداری و شیردهی بیشتر در معرض کمبود آهن قرار دارند.

علائم: خستگی یکی از اصلی‌ترین علائم آن است و بقیه علائم شامل ضعف شدید، مشکل در خوابیدن، نداشتن تمرکز کافی، تند شدن ضربان قلب، درد سینه و سردرد. ورزش‌های ساده مثل پله‌نوردی یا پیاده‌روی‌های کوتاه می‌تواند موجب خستگی فرد شود.

آزمایشات: یک ارزیابی کامل برای کم‌خونی یا آنمی شامل آزمایش و معاینه جسمی و آزمایشات کامل خون برای بررسی سطح گلوبول‌های قرمز می‌باشد. همچنین آزمایش مدفوع برای بررسی وجود خون در آن نیز معمولاً انجام می‌گیرد.

۲٫ دیابت

هر ساله بیماری دیابت برای بیش از یک میلیون نفر در سراسر جهان تشخیص داده می‌شود اما خیلی بیشتر از این تعداد بدون دانستن آن به این بیماری دچارند.
قند که گلوکز نیز نامیده می‌شود سوختی است که انرژی بدن را تامین می‌کند. و این یعنی مشکل برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که نمی‌توانند از گلوکز به درستی استفاده کنند و این باعث می‌شود بعنوان یکی از اولین نشانه‌های بیماری خود دچار خستگی مفرط شوند.

علائم: جدا از خستگی، نشانه‌های دیگر آن تشنگی زیاد، ادرار مکرر، گرسنگی، کاهش وزن، آسیب‌پذیری، عفونت‌های قارچی واژن و تار شدن دید می‌باشد.

آزمایشات: برای دیابت دو تست اصلی انجام می‌شود. یکی تست گلوکز پلاسما ناشتا که متداول‌تر است و سطح گلوکز خون را بعد از ۸ ساعت غذا نخوردن بررسی می‌کند که معمولاً صبح ناشتا انجام می‌شود. و دیگری تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) است که دو بار خون گرفته می‌شود، یکی قبل از نوشیدن شربت گلوکز و دیگر دو ساعت بعد از آن.

۳٫ بیماری تیروئید

وقتی هورمون‌های تیروئید شما از حالت نرمال خارج می‌شوند، حتی فعالیت‌های ساده روزمره هم شما را دچار خستگی یا a feeling of exhaustion می‌کند.

غده تیروئید که در جلو گردن قرار دارد،هورمون‌هایی را ترشح می‌کند که سوخت‌وساز بدن را تنظیم می‌کنند. زیاد بودن بیش از اندازه این هورمون‌ها (پُرکاری تیروئید) سوخت‌وساز را بالا می برد. کم بودن این هورمون‌ها (کم‌کاری تیروئید) سوخت‌وساز را پایین می‌آورد.

علائم: پُرکاری تیروئید موجب خستگی عضلانی و ضعف می‌شود که ابتدا در پاها نمودار می‌شود. تمرینات و ورزش‌هایی مثل دوچرخه‌سواری و بالا و پایین رفتن از پله برای فرد سخت‌تر خواهد شد. نشانه‌های دیگر آن شامل کاهش وزن بی‌دلیل، احساس گرمای همیشگی، بالا رفتن ضربان‌قلب، کم شدن عادت‌ماهیانه و افزایش تشنگی می‌باشد. پُرکاری تیروئید معمولاً زنان ۲۰ تا ۴۰ سال را درگیر می‌کند اما برای زنان در سنین بالاتر و همچنین مردان نیز اتفاق می‌افتد. کم‌کاری تیروئید نیز احساس خستگی و ناتوانی تمرکز، ضعف و درد عضلانی حتی با فعالیت بسیار سبک ایجاد می‌کند. علائم دیگر آن شامل افزایش وزن بی‌دلیل به علت احتباس آب، احساس سرمای همیشگی (حتی در هوای گرم)، سنگین شدن عادت‌ماهیانه و یبوست می‌باشد. کم‌کاری تیروئید معمولاً در زنان بالای ۵۰ سال اتفاق می‌افتد طوریکه حداقل ۱۰ درصد از زنان بالای این سن، کم‌کاری تیروئد خفیف پیدا می‌کنند.

آزمایشات: بیماری تیروئید با آزمایش خون قابل تشخیص است. این بیماری به راحتی قابل درمان می‌باشد و برای همه آنهایی که از خستگی و ضعف عضلانی شکایت دارند لازم است که آزمایش خون انجام دهند.

۴٫ افسردگی

افسردگی بیماری است که در وضعیت خوابیدن، غذا خوردن و احساسمان نسبت به خود و دیگران تاثیر می‌گذارد.

علائم افسردگی بدون درمان ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها بر جای بماند. به همین دلیل خیلی مهم است که علائم هشدار آن را تشخیص دهیم و کمک بگیریم.

علائم: همه آدمها به یک صورت دچار افسردگی نمی‌شوند. اما معمولاً افسردگی موجب پایین آمدن انرژی، تغییر در وضعیت خوابیدن و غذا خوردن، مشکلات حافظه و تمرکز و احساس ناامیدی، بی‌ارزشی و منفی بودن می‌شود.

آزمایشات: برای تشخیص افسردگی آزمایش خون لازم نیست اما دکتر می‌تواند با پرسیدن یکسری سوالات این بیماری را در شما تشخیص دهد. اگر ۵ مورد یا بیشتر از علائم افسردگی را بیشتر از دو هفته در خود مشاهده کردید یا اگر این علائم در زندگی شما تداخل ایجاد کرد، حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید. دکتر برای بررسی سایر مشکلات، یک آزمایش و معاینه دقیق و کامل برایتان انجام خواهد داد. خستگی یا پایین آمدن انرژی، کم خوابیدن یا زیاد خوابیدن، ناراحتی و اضطراب مداوم، کاهش اشتها و کاهش وزن یا افزایش اشتها و افزایش وزن، نشان ندادن علاقه به فعالیت‌هایی که قبلا‌ً از آنها لذت برده می‌شد، بی‌قراری و آسیب‌پذیری، علائم جسمی که به درمان جواب نمی‌دهند مثل سردرد، دردهای مزمن یا یبوست و سایر اختلالات گوارشی، مشکل در تمرکز یا به خاطر آوردن، مشکل در تصمیم‌گیری، احساس گناه، بی‌پناهی و ناامیدی، فکر مرگ یا خودکشی ازجمله علاوم متداول افسردگی هستند.

۵٫ آرتروز روماتوئید

تشخیص این بیماری خودایمن همیشه آسان نیست اما علائمی وجود دارد که می‌تواند به تشخیص آن کمک کند.

این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن بر علیه خود کار می‌کند و به بافت‌های مفصلی سالم حمله می‌کند و گاهی‌اوقات باعث ایجاد تخریب‌های غیرقابل برگشت به استخوان‌ها و غضروف‌ها می‌شود.

علائم: بسیاری از علائم (مثل خستگی، پایین آمدن انرژی، بی‌اشتهایی و درد مفصلی) با سایر مشکلات مثل سایر انواع آرتروز مشترک است. همچنین کم‌خونی و بیماری تیوروئید که موجب خستگی می‌شوند نیز در افراد مبتلا به آرتروز روماتوئید متداول است. روماتولوژیست‌ها به دنبال حداقل چهار مورد از این معیارها برای تشخیص آرتروز روماتوئید هستند. خشکی بدن در ناحیه مفصلی در صبح، تورم همزمان حداقل سه ناحیه مفصلی در بدن، حداقل یک تورم مفصلی در ناحیه مچ، قوزک پا یا مفصل وسطی یکی از انگشتان، درگیر شدن همزمان دو مفصل یکسان از دو طرف بدن، توده‌های بافت زیر پوست، ساییدگی استخوان مچ یا مفصل‌های دست که با رادیولوژی تشخیص داده شود.

آزمایشات: معاینه فیزیکی کامل توسط متخصص روماتولوژیست می‌تواند شواهد خوبی از بیماری را آشکار کند اما تستی هم برای اثبات وجود فاکتور روماتوئید که پادتنی در خون است وجود دارد. جواب این تست برای حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به آرتروز روماتوئید مثبت است.

۶٫ آپنه خواب

اگر وجود اینکه فکر می‌کنید به اندازه کافی استراحت داشته‌اید، با احساس خستگی از خواب بیدار می‌شوید ممکن است دچار این اختلال خواب باشید.

آپنه خواب اختلالی است که با وقفه‌های کوتاه تنفس در طول خواب شناخته می‌شود. در متداول‌ترین نوع آن، آپنه خواب انسدادی، مجاری بالایی هوا برای چند لحظه بسته می‌شوند که به مغزتان هشدار می‌دهد که بیدار شوید و دوباره تنفس کنید. فرد مبتلا به آپنه خواب انسدادی ممکن است در طول یک شب ده‌ها یا حتی صدها بار دچار این وقفه تنفسی شود.

علائم: آپنه خواب معمولاً با خمیازه کشیدن شناخته می‌شود که معمولاً با خستگی عمومی بدن در روز بعد دنبال می‌شود. ازآنجاکه آپنه خواب می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های قلبی، فشارخون بالا و سکته شود، آزمایش دادن برای آن خیلی مهم است.

آزمایشات: تشخیص آن نیازمند یک شب خوابیدن کامل در یک کلینیک یا بیمارستان است که در طول آن پلی‌سومنوگرام برای شما انجام می‌شود که تستی بدون درد است که بر الگوی خواب شما، تغییرات تنفسی و فعالیت مغزتان نظارت می‌کند.

۷٫ سندرم خستگی مزمن

این مشکل خستگی بسیار زیاد و شدید است که سریع اتفاق می‌افتد.

افرادیکه از این بیماری رنج می‌برند آنقدر احساس خستگی می‌کنند که انرژی لازم برای انجام فعالیت‌های نرمال روزانه خود را ندارند و با کمی فعالیت خیلی زود خسته می‌شوند.

علائم: نشانه‌های دیگر این بیماری سردرد، درد عضلانی و مفصلی، ضعف، حساس شدن گره‌های لنفاوی و ناتوانی در تمرکز می‌باشد. سندرم خستگی مزمن بیماری بسیار گیج‌کننده است زیرا هیچ علت خاصی ندارد.

آزمایشات: هیچ آزمایشی برای تشخیص آن وجود ندارد. دکتر باید قبل از تشخیص این بیماری، عدم وجود مشکلات دیگر که علائم مشابهی دارند مثل لوپوس و مالتیپل اسکلروزیس یا همان MS را ثابت کند.

 

منبع: مردمان

گاز مونوکسید کربن چیست و چه علائمی دارد؟

مونوکسید کربن گازی بی رنگ، بی بو، و بی مزه است که اغلب به عنوان قاتل خاموش شناخته می شود، زیرا این ویژگی ها تشخیص آن را دشوار می سازند. مونوکسید کربن به واسطه سوختن گاز، چوب، پروپان، زغال چوب یا دیگر انواع سوخت از طریق پیشرانه های احتراقی، لوازم خانگی یا سیستم های گرمایشی تولید می شود.

 در شرایطی که این منابع به طور معمول یک نگرانی محسوب نمی شوند، اما اگر خودرو در فضایی بسته در حال کار باشد، یا سیستم گرمایشی دچار نقص بوده یا از آن به درستی استفاده نشود، میزان مونوکسید کربن می تواند به سطوح سمی و خطرناک افزایش یابد، که مسمویت فرد یا افرادی که در آن نزدیکی قرار دارند را به همراه دارد.

 هنگامی که بدن بیش از اندازه مونوکسید کربن تنفس کند، این گاز در خون جایگزین اکسیژن می شود. بدون اکسیژن، سلول ها در سراسر بدن می میرند، و فعالیت اندام ها متوقف می شود. هر ساله هزاران نفر در سراسر جهان جان خون را به واسطه تنفس گاز مونوکسید کربن از دست می دهند، از این رو آشنایی با نشانه ها و علائم اولیه مسمومیت با این گاز و دریافت کمک پزشکی اهمیت دارد.

 سردرد مبهم

شایع ترین نشانه هشداردهنده اولیه مسمومیت خفیف با Carbon monoxide یک نوع سردرد تنشی است. افرادی که مسمومیت با مونوکسید کربن را تجربه کرده اند، آن را به عنوان سردردی مداوم که در قسمت جلو سر احساس می شود و دردی مبهم را ایجاد می کند، توصیف می کنند.

 سردردها به راحتی نادیده گرفته می شوند، از این رو هنگام مواجهه مداوم با آنها در یک محیط ثابت مانند خانه، محل کار، یا خودرو بهتر است این شرایط جدی گرفته شود. ممکن است با تغییر مکانی که نشت مونوکسید کربن در آن رخ داده است، احساس سردرد نیز به سرعت از بین برود.

  ضعف عضلانی و سرگیجه

با جایگزینی مونوکسید کربن به جای اکسیژن در خون، که مرگ سلول ها را به همراه دارد، ضعف عضلانی می تواند شکل بگیرد. این شرایط ممکن است انجام فعالیت های روزانه مانند پیاده روی را چالش برانگیزتر نماید.

سرگیجه یکی دیگر از نشانه های هشدار دهنده اولیه مسمویت با مونوکسید کربن است. در موارد شدید، اگر مونوکسید کربن به میزان کافی تنفس شده باشد ممکن است به از دست دادن هوشیاری، از جمله غش کردن منجر شود.

 حالت تهوع و استفراغ

نشانه های اولیه مسمومیت خفیف با گاز مونوکسید کربن اغلب شبیه به علائم مرتبط با آنفلوآنزا، مانند حالت تهوع، استفراغ و خستگی، به نظر می رسند. بر خلاف آنفلوآنزا، مسمومیت با مونوکسید کربن موجب دمای بالای بدن (تب) نمی شود. اگر چند نفر در خانه این نشانه های را تجربه می کنند یا با نشانه های دیگر که در این مطلب به آنها اشاره شده مواجه هستند، این می تواند افزایش نگرانی ها را موجب شود.

  تنگی نفس

با تجمع مونوکسید کربن در خون، نشانه هایی ممکن است به طور قابل توجهی تشدید شوند. تنگی نفس یا تنفس سریع یکی از این نشانگرها است. اگر چند نفر با این نشانه مواجه شده اند باید توجه ویژه ای به آن داشته باشید.

به همراه تنگی نفس، فردی با مسمومیت مونوکسید کربن ممکن است احساس فشار یا درد در ناحیه سینه را تجربه کند. این درد در ناحیه سینه ممکن است با تندتپشی، تعداد بیش از 100 تپش قلب در دقیقه، همراه باشد.

  گیجی و خواب آلودگی

توانایی فرد برای تفکر روشن ممکن است تحت تاثیر تجمع مونوکسید کربن در خون قرار بگیرد، که به سردرگمی، اختلال در قضاوت، مشکلات حافظه و در برخی موارد، توهم منجر می شود.

همچنین، مسمومیت با مونوکسید کربن ممکن است موجب احساس خواب آلودگی در فرد شود. افراد اغلب این نشانه را به عنوان عاملی نگران کننده در نظر نمی گیرند، که موجب به خواب رفتن و تداوم تنفس مونوکسید کربن تا زمان تشدید مسمومیت یا مرگ منجر می شود.

  تاری دید

مغز تحت تاثیر کمبود اکسیژن قرار می گیرد و تاری دید یکی دیگر از نشانه هایی است که باید در زمینه مسمومیت با گاز مونوکسید کربن مورد توجه قرار داد. این نشانه کمتر شایع است و به طور معمول تنها در موارد شدید با تجمع مونوکسید کربن در خون شکل می گیرد.

در صورت تجربه مشکلات بینایی به ویژه همراه با دیگر نشانه هایی که در این فهرست به آنها اشاره شده است، دریافت کمک پزشکی باید در اولویت قرار بگیرد.

  تشنج

در موارد شدید، مسمومیت با مونوکسید کربن ممکن است موجب تشنج شود، که به عنوان یک انفجار غیر قابل کنترل فعالیت های الکتریکی در مغز که اسپاسم های عضلانی را به همراه دارد، تعریف شده است.

از آنجایی که تشنج ها به طور معمول در شرایط نزدیک به مرگ رخ می دهند، کمک پزشکی باید به سرعت در اختیار فرد قرار بگیرد، اما متاسفانه ممکن است مسمومیت از مرز نقطه احیا عبور کرده باشد.

 

منبع: نمناک

مثبت اندیشی چیست و چگونه به دست می‌آید؟

وقتی روزتان خیلی پرمشغله باشد، خیلی راحت ممکن است به مسائل منفی توجه کنید. به دلیل کارها و مسئولیت‌های زیادتان ممکن است احساس خستگی، کلافگی و استرس زیادی داشته باشید. درنتیجه، افکار منفی به درون مغزتان راه باز می‌کنند. بااینکه می‌دانید مثبت فکر کردن برای وضعیت ذهنتان بهتر است اما اگر بگوییم که برای سلامتی‌تان هم می‌تواند مفید باشد، شاید تعجب کنید. تحقیقات نشان داده است که مثبت‌اندیشی می‌تواند فواید بسیار زیادی در بر داشته باشد از بالا بردن اعتمادبه‌نفس و سلامت روانی‌تان گرفته تا ارتقای سلامت فیزیکی‌تان.

پس برای از بین بردن افکار منفی و جایگزین کردن آنها با نگرشی مثبت‌تر چه باید بکنید؟ حتی اگر ذاتاً خوش‌بین نباشید، راه‌هایی هست که از طریق آن بتوانید مهارت‌های مثبت‌اندیشی را در خود تقویت کرده و از فواید آن بهره ببرید.

روی افکارتان تمرکز کنید
برای اینکه مثبت‌اندیش باشید، باید یاد بگیرید که چطور به درستی افکارتان را تحلیل کنید تمرکز بر جریان سیال ذهن کار سختی است، مخصوصاً اگر خیلی اهل استنطاق کردن نباشید. وقتی با موقعیتی چالش‌انگیز روبه‌رو می‌شوید، سعی کنید بفهمید که چطور درمورد آن اتفاق فکر می‌کنید. آیا شروع به مکالمه منفی با خودتان می‌شوید؟ یا در ذهنتان از خودتان و دیگران انتقاد می‌کنید؟ این تفکر منفی یک مانع اصلی است اما شناسایی این افکار اولین قدم برای غلبه بر آنهاست.

برخی از انواع متداول تفکر منفی شامل فقط تمرکز کردن بر جنبه‌های منفی یک مسئله می‌باشد. مثلاً تصور کنید که روز پرمشغله‌ای را سر کار داشته‌اید. یک سخنرانی داشته  اید و کارهای مختلفی را جلوتر از برنامه به اتمام رسانده‌اید اما فراموش کردید یک تلفن مهم را انجام دهید. آن شب متوجه می‌شوید که با وجود موفقیت‌هایی که در آن روز کسب کرده اید، فقط به آن اشتباه کوچک فکر می‌کنید و نگران هستید که چه تاثیری بر کارتان خواهد داشت. به جای فکر کردن به مثبت‌ها و درک منفی، همه مثبت‌ها را نادیده گرفته و منفی کوچک را بسیار بزرگ کرده‌اید.

مقصر دانستن خود یکی دیگر از شایع‌ترین نوع تفکر منفی است
وقتی بخش شما در شرکت، به سهم فروش ماه خود نمی‌رسد، به جای اینکه به این فکر کنید که اقتصاد کند موجب فروش کلی کمتر شده است، مدام خودتان را مقصر می‌دانید. این نوع تفکر منفی می‌تواند برای سلامت روانی شما مخرب باشد. با مقصر کردن خود برای مسائلی که تقصیر شما نبوده یا در کنترل شما نیست، اعتمادبه‌نفستان دچار افول می‌شود.

چطور مثبت‌اندیش شوید
تغییر چرخه منفی فکر کار بسیار سختی است و فرایندی است که نیازمند زمان است. شایان‌ذکر است که تکرار کلیشه‌هایی که معمولاً توسط کتاب‌ها پیشنهاد می‌شود (مثل «من به اندازه کافی خوب هستم! من خیلی باهوشم! مردم من را دوست دارند!) در واقعیت می‌تواند تاثیری منفی بر تصور شما از خودتان داشته باشد. Positive thinking این نیست که عینکی به چشم‌هایتان بزنید که همه جا را خوشرنگ نشان می‌دهد و همه چیزهای منفی که در زندگی با آنها روبه‌رو می‌شوید را نادیده بگیرید. این رویکرد به همان اندازه نادیده گرفتن‌ مثبت‌های زندگی ویرانگر است. تعادل، با مقدار سالمی واقع‌گرایی، رمز کار است.

پس وقتی خود را درگیر افکار منفی دیدید، چه باید بکنید؟

با قدم‌های کوچک شروع کنید
از اینها گذشته، می‌خواهید یک عادت جدید را وارد زندگی‌تان کنید و درست مثل کسی که می‌خواهد یک رفتار جدید را در خود ایجاد کند، این کار زمان می‌برد.

سعی کنید اول یک قسمت از زندگی‌تان که ببشتر تحت‌تاثیر منفی‌گرایی  است را شناسایی کنید.

ممکن است درمورد وضعیت ظاهری‌تان یا درسی‌تان منفی فکر کنید. وقتی با یک بخش خاص از زندگی‌تان شروع کنید، در طولانی‌مدت تغییراتی که در خود ایجاد می‌کنید بادوام‌تر خواهند بود.

خود، تصور کنید تصمیم گرفته‌اید بر افکار منفی که درمورد وضعیت درسی‌تان دارید، تمرکز کنید. قدم بعدی این است که هر روز زمانی را به ارزیابی افکارتان اختصاص دهید، وقتی می‌بینید که افکار انتقادی درمورد خودتان دارید، یک لحظه صبر کرده و به آنها خوب فکر کنید. بااینکه ممکن است بخاطر گرفتن یک نمره بد در امتحان ناراحت باشید، آیا سرزنش کردن خودتان دردی را درمان می‌کند؟ آیا راهی برای ایجاد یک تغییر مثبت در موقعیت وجود دارد؟ بااینکه در این امتحان خود کار نکرده‌اید، حداقل می‌دانید که برای امتحان بعدی چطور باید برای درس خواندن زمانبندی کنید.

مراقب مکالمات منفی‌ با خودتان باشید
وقتی مکالمه درونی‌تان می‌گوید شما هیچوقت تکالیفتان را انجام نمی‌دهید یا کارتان سخت است، راهی برای پیدا کردن دیدگاهی مثبت‌تر نسبت به موقعیت پیدا کنید. مثلاً اگر درگیر نوشتن یک مقاله تحقیقی هستید، به دنبال راه‌هایی باشید که بتوانید برنامه‌تان را طوری تغییر دهید که وقت بیشتری برای این پروژه داشته باشید تااینکه اسیر نومیدی شوید. وقتی انجام کاری به نظرتان سخت می‌رسد، به این فکر کنید که شاید بتوانید برای انجام آن از کسی کمک بگیرید.

مثبت‌اندش بودن این نیست که همه واقعیت‌های منفی زندگی‌تان را نادیده بگیرید. این است که بتوانید رویکردی فعال‌تر به زندگی داشته باشید.

مثبت‌اندیشی به جای احساسی ناامیدی یا کلافگی، به شما امکان می‌دهد با فکر کردن به راه‌های موثر برای حل مشکل و پیدا کردن راهکارهای خلاقانه، با چالش‌های زندگی روبه‌رو شوید. شاید آسان نباشد، اما تاثیر مثبتی که بر سلامت فکری، احساسی و جسمی شما می‌گذارد، ارزشش را خواهد داشت. نیازمند این است که صبور باشید و تمرین کنید. این فرایند را نمی‌توانید قدم به قدم جلو ببرید و به اتمام برسانید. درعوض، نیازمند این است که تا پایان عمر به درونتان نگاه کنید و برای مبارزه با افکار منفی و ایجاد تغییرات مثبت علاقه‌مند باشید.

 

منبع: بیتوته

این شما و این خواص روغن درخت چای

روغن درخت چای از برگ‌های درخت ملالوکا آلترنیفولیا به‌دست می‌آید. این درخت کوچک در کوینزلند و نیو ویلز جنوبی استرالیا رشد می‌کند. درخت ملالوکا آلترنیفولیا به‌نام درخت چای هم شناخته شده‌ است، ولی نباید آن را با گیاهی که برگ‌های آن چای سیاه یا سبز می‌شوند اشتباه گرفت.

بومیان استرالیا قرن‌ها از روغن درخت چای به‌عنوان درمان سنتی استفاده می‌کردند. این افراد برگ‌های درخت چای را له می‌کردند تا روغن آن را بگیرند. این روغن برای درمان سرفه و سرماخوردگی استفاده می‌شد. یا اینکه آن را مستقیما روی پوست می‌گذاشتند تا زخم‌ها را با آن درمان کنند.

امروزه روغن درخت چای را می‌توانید به‌صورت ۱۰۰ درصد خالص تهیه کنید. البته انواع ناخالص آن هم به‌صورت‌‌های ۵ تا ۵۰ درصد در بازار موجود هستند که برای پوست استفاده می‌شود.

روغن درخت چای حاوی مواد مختلفی است. برای مثال ترپینن که می‌تواند برخی باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها را ازبین ببرد.

ترپینن-۴-اول همچنین می‌تواند فعالیت گلبول‌های سفید خون را افزایش دهد. این افزایش کمک می‌کند تا راحت‌تر بتوانید با میکروب‌ها مبارزه کنید.

این خواص میکروب‌زدایی باعث می‌شود روغن درخت چای درمانِ طبیعیِ ارزشمندی برای درمان مشکلات قارچی و باکتریایی پوست باشد. این روغن از عفونت جلوگیری می‌کند و در درمان پوست مؤثر است.

درادامه استفاده‌ها و فواید مختلف این روغن را می‌خوانیم.

تقویت فرایند بهبود زخم
روغن درخت چای از عفونت زخم و خراش‌ها جلوگیری می‌کند. این ماده همچنین فرایند بهبود زخم را تسریع می‌کند.

تحقیقات نشان داده‌اند روغن درخت چای به کاهش التهاب کمک می‌کند. این ماده همچنین فعالیت گلبول‌های سفید را افزایش می‌دهد. گلبول‌های سفید در فرایند التیام زخم بسیار مفید هستند.

تحقیق کوچکی روی ۱۰ نفر انجام شده‌ است. این افراد همه زخمی بودند. اضافه کردن روغن درخت چای به روش درمان معمول زخم باعث شد، زمان التیام زخم تقریبا در تمام شرکت‌کنندگان کوتاه‌تر شود.

هر بار که پانسمان زخم را عوض می‌کنید، می‌توانید چند قطره روغن درخت چای را روی پانسمان بریزید.

ازبین بردن قارچ ناخن

عفونت قارچی ناخن بسیار شایع است. این عفونت خطرناک نیست، ولی ناخن را خیلی زشت می‌کند. دارو‌هایی وجود دارند که می‌توانند قارچ ناخن را درمان کنند، ولی برخی افراد ترجیح می‌دهند از روش‌های طبیعی استفاده کنند.

روغن درخت چای می‌تواند در درمان این قارچ‌ها مؤثر باشند. می‌توانید از روغن درخت چای تنها یا همراه با سایر مواد طبیعی استفاده کنید.

تحقیقی در این مورد انجام شده‌ است. در این تحقیق افرادی که به قارچ ناخن دچار هستند، برای شش ماه از روغن درخت چای خالص و یا داروهای ضدقارچ استفاده کردند.

در پایان این تحقیق، ۶۰ درصد از افراد هر گروه تقریبا یا همگی از قارچ ناخن خلاص شده‌ بودند.

می‌توانید از چند قطره روغن درخت چای یا Tea tree oil به‌تنهایی استفاده یا اینکه آن را به‌نسبت مساوی با روغن نارگیل ترکیب کنید. بعد آن را به بخش‌های عفونی ناخن بمالید. بعد از این کار دست‌های خود را حتما با صابون بشویید. در غیر این صورت قارچ ممکن است به سایر بخش‌های بدن پخش شود.

کاهش‌دهنده‌ی التهاب پوست

روغن درخت چای می‌تواند پوست ملتهب را بهبود ببخشد. یکی از معمول‌ترین انواع مشکل پوستی درماتیت تماسی نام دارد. این بیماری به‌خاطر تماس پوست با مواد آلرژی‌زا ایجاد می‌شود. یکی از این مواد آلرژی‌زا نیکل است. در تماس این مواد آلرژی‌زا بودن باعث سرخی، خارش و گاهی‌اوقات درد پوست می‌شود.

تحقیقاتی روی انسان‌ها و حیوانات در این مورد انجام شده‌اند. طبق این تحقیقات استفاده از روغن درخت چای می‌تواند از شدت این علائم بکاهد.

تحقیقی درباره‌ی تأثیر درمان‌های مختلف در درماتیت تماسی انجام شده‌ است. نتیجه این شد که روغن درخت چای تا ۴۰ درصد علائم این بیماری را ازبین می‌برد. این میزان خیلی بیشتر از درمان‌های معمول درماتیت تماسی است.

به‌علاوه، روغن درخت چای جای نیش حشرات را هم بهبود می‌بخشد. این روغن سرخی، خارش و تورم را کاهش می‌دهد. وقتی پوست درمعرض بزاق حشرات قرار می‌گیرد، ماده‌ای به‌نام هیستامین ترشح می‌کند. هیستامین باعث قرمزی و تورم پوست می‌شود.

بهبود پسوریازیس

پسوریازیس نوعی بیماری خودایمنی است. این بیماری باعث خارش، قرمزی و پوسته‌پوسته شدن بخش‌هایی از بدن می‌شود. داروهایی هستند که برای درمان علائم این بیماری به‌کار می‌روند. ولی خود بیماری مزمن است و درمان قطعی ندارد.

روغن درخت چای حاوی مواد ضدالتهاب است. طبق تحقیقات این مواد می‌توانند در درمان علائم پسوریازیس مؤثر باشند.

برای درمان علائم پسوریازیس ۱۰ تا ۱۵ قطره روغن درخت چای را به دو قاشق غذاخوری روغن نارگیل ذوب‌شده اضافه کنید. روزی ۲ یا ۳ بار این مواد را به محل بیماری بمالید.

 

منبع: چطور

بیماری آمفیزم ریه چیست و چگونه درمان می‌شود؟

آمفیزم یا Emphysema عبارت‌ است‌ از یک‌ بیماری‌ مزمن‌ ریوی‌ که‌ طی‌ آن‌ کیسه‌های‌ هوایی‌ (حبابچه‌ها) در ریه‌ بیش‌ از اندازه‌ گشاد می‌شوند و در نتیجه‌، خاصیت‌ ارتجاعی‌ رشته‌هایی‌ که‌ کیسه‌های‌ هوایی‌ را به‌ هنگام‌ تنفس‌ باز و بسته‌ می‌کنند از بین‌ می‌رود.

آمفیزم یک بیماری طولانی مدت یا مزمن ریوی است که با تنگی نفس، سرفه مزمن، خلط فراوان و کاهش پیشرونده عملکرد ریه همراه است.

در آمفیزم، کیسه های کوچک هوایی موجود در ریه ها به نام آلوئول، به علت تخریب دیواره های بین آلوئول های کوچک، به طور موقت بزرگ می شوند. در تصویر مقابل، کیسه های هوایی به شکل دایره در بافت سالم ریه دیده می شوند که در آمفیزم وجود ندارند.

تخریب دیواره های آلوئول ها موجب نارسایی در انتقال اکسیژن به داخل خون و خروج دی اکسیدکربن از آن می گردد. تخریب دیواره های آلوئول ها با فیبرهای الاستیک آن موجب سخت شدن و کاهش انعطاف پذیری ریه ها شده و موجب سختی تنفس می گردد.

کاهش انعطاف پذیری باعث کلاپس راه های هوایی (برونشیول ها) شده و در نتیجه هوا نمی تواند به درستی از ریه ها خارج شود و تمایل دارد که در داخل ریه محبوس گردد. انبساط کم ریه در طول تنفس بعدی موجب کاهش مقدار هوای استنشاق شده می شود، در نتیجه هوای کمتری برای تبادل گازها وارد ریه ها می گردد.

علل‌ آمفیزم 

• پزشکان می دانند که 80 تا 90 درصد موارد ابتلا به بیماری آمفیزم ریوی به علت استفاده از دخانیات مثل سیگار است. مواد شیمیایی موجود در دود تنباکو به بافت ریه حمله می کند و موجب آسیب کیسه های هوایی می گردد.

همچنین این مواد شیمیایی التهاب زا موجب التهاب راههای هوایی شده و باعث بیماری های دیگر مثل برونشیت طولانی مدت (مزمن) که اغلب در بیماران با امفیزم پیشرفته دیده می شود، می گردد.

سایر علل عبارتند از:

• آلودگی‌ هوا

• التهاب‌ کیسه‌های‌ هوایی‌ در ریه‌ها

عوامل خطر  آمفیزم 

ο مشاغلی‌ که‌ نیازمند تنفس‌ مخصوص‌ و با زور هستند، مثل‌ شیشه‌گری‌ یا نواختن‌ یک‌ ساز بادی‌ موسیقی‌.

ο بروز عفونت‌های‌ مکرر تنفسی‌ که‌ باعث‌ کاهش‌ عملکرد بافت‌ ریه‌ می‌شود.

ο آلرژی‌ یا سابقه‌ خانوادگی‌ آلرژی‌

ο سابقه‌ آسم‌ یا برونشیت‌

انواع امفیزم

آمفیزم در حالت معمول به چهار گروه تقسیم می‌گردد:

1. آمفیزم سنتروآسینار

2. آمفیزم پان‌آسینار

3.  آمفیزم پاراسکتال یا آسینار دیستال

4.  آمفیزم غیرطبیعی یا بی‌قاعده

 

1. آمفیزم سنتروآسینار:

بیشتر از ۹۵درصد آمفیزم‌ها از این نوع بوده و در آن لوب‌های ریه درگیر می‌شوند. در این نوع بیشترین آلوئول‌های درگیر در بخش مرکزی شش‌ها و نزدیک به نایژک‌ها(برونکیول) مرکزی قرار دارند درحالی که آلوئول‌های دیستال در وضعیت نرمال و سلامت قرار دارند. 

آمفیزم سنتروآسینار همراه بیماری‌های ریوی مانند برونشیت مزمن و بیماری انسدادی ریوی خود را نشان می‌دهد.

2. آمفیزم پان‌آسینار:

در این نوع آمفیزم آلوئول‌های تنفسی افزایش حجم دارند و بر خلاف نوع سنترآسینار که میانه ریه را دربر می‌گیرد، این نوع آمفیزم از ابتدای برونکیول تنفسی (جایی که آلوئول شروع شده و تنفس آناتومیک آغاز می‌شود) تا آخرین آلوئول در کف شش‌ها را درگیر می‌کند و در حقیقت بیشترین صدمه را بخش پایینی شش‌ها می‌بینند.

علت اصلی این نوع آمفیزم اختلال و کمبود در آلفا۱ - آنتی‌تریپسین است.

3. آمفیزم پاراسکتال یا آسینار دیستال:

این نوع آمفیزم تنها بخش‌های دیستال شش را در بر گرفته و صدمه به آسینارها در انتهای دیواره‌های همبندی(کانکتیو) و بخش مجاور به پرده جنب (پلئور) در ریه است.

4. آمفیزم غیرطبیعی یا بی‌قاعده:

  آمفیزم بی‌قاعده همان گونه که از نامش پیداست، محل ویژه‌ای نداشته و مکان‌های مختلف آسینار را درگیر می‌کند. از دیگر مشکل‌های این نوع آمفیزم،آسمپتومال بودن و بدون نشانه بودن آن است.

علایم‌  آمفیزم 

· غالباً در مراحل‌ اولیه‌ علامتی‌ وجود ندارد.

· تنگی‌ نفس‌ که‌ شدت‌ آن‌ تدریجاً طی‌ سال‌ها زیاد می‌شود.

· عفونت‌های‌ عودکننده‌ ‌در ریه‌ها یا لوله‌های‌ نایژه‌ای‌

·  بزرگ‌ شدن‌ قفسه‌ سینه‌ و شبیه‌ شدن‌ آن‌ به‌ بشکه‌

عوارض آمفیزم

یک بیماری جدی است و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. اگر چه یک بیماری است که در آن تغییرات در ریه ها برگشت پذیر نیست، ولی نشانه ها و پیشرفت آن اغلب می تواند با تغییر در شیوه زندگی و استفاده مناسب از داروها کاهش یابد.

آمفیزم موجب تنفس مشکل و ناکافی می گردد. به علاوه، به علت کاهش ظرفیت تبادل گازها با هر تنفس، لازم است تنفس بیشتری انجام پذیرد. به علت ناراحتی و عدم ظرفیت کافی ناشی از این مشکل، کیفیت زندگی بیمار تحت تأثیر قرار می گیرد.

سایر عوارض آن عبارتند از:

- مستعد بودن‌ نسبت‌ به‌ بروز عفونت‌های‌ ریه‌

- بیماری‌ انسدادی‌ مزمن‌ ریوی‌ (COPD)

- نارسایی‌ تنفسی‌ یا روی‌ هم‌ خوابیدن‌ ریه‌

- نارسایی‌ احتقانی‌ قلب‌ 

تشخیص  آمفیزم 

اقدامات‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌ خون‌ و سایر بررسی‌های‌ آزماشگاهی‌، عکس‌برداری‌ با اشعه ایکس، و آزمون‌های‌ عملکرد ریه‌ باشند.

درمان‌  آمفیزم 

درمان‌ با هدف‌ کاهش‌ علایم‌، کند کردن‌ پیشرفت‌ بیماری‌ و جلوگیری‌ از بروز عوارض‌ صورت‌ می‌گیرد.

نوعی‌ درمان‌ جدید برای‌ درمان‌ آمفیزم‌ ناشی‌ از کمبود ارثی‌ آلفا:
♦ آنتی‌تریپسین‌ بسیار نویدبخش‌ است‌.

♦ سیگار را ترک‌ کنید. سیگار باعث‌ پیشرفت‌ بیماری‌ می‌شود حتی‌ اگر درمان‌ صورت‌ گیرد.

♦ از استنشاق‌ آلاینده‌های‌ تنفسی‌ خودداری‌ کنید.

♦ اگر در جایی‌ کار می‌کنید که‌ آلودگی‌ هوا زیاد است‌، با اقدامات‌ مختلف‌ سعی‌ کنید از قرار گرفتن‌ در معرض‌ آلودگی‌ اجتناب‌ کنید. در صورت‌ لزوم‌، شغل‌ خود را عوض‌ کنید.

♦ به‌ هنگام‌ هشدار در مورد آلودگی‌ هوا، در منزل‌ بمانید.

♦ سیستم‌ تهویه‌ مطبوع‌ فیلتردار با کنترل‌ رطوبت‌ در منزل‌ خود نصب‌ کنید.

♦  هر گونه‌ آلرژی‌ همراه‌ آمفیزم‌ باید درمان‌ شود تا از بدتر شدن‌ آمفیزم‌ جلوگیری‌ شود.

♦ از قرار گرفتن‌ در معرض‌ تغییرات‌ ناگهانی‌ دما یا رطوبت‌، حرف‌ زدن‌ با صدای‌ بلند، خندیدن‌، گریه‌ کردن‌، یا فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری بدنی‌ شدید، در صورتی‌ که‌ باعث‌ بروز حمله‌های‌ سرفه‌ شوند، خودداری‌ کنید.

♦ از رفتن‌ به‌ ارتفاعات‌ که‌ هوا در آنجا رقیق‌ است‌ خودداری‌ کنید.

♦ دندان‌های‌ خود را مرتب‌ مسواک‌ کنید و نخ‌ دندان‌ بکشید تا احتمال‌ بروز عفونت‌ در دهان‌ کم‌ شود.

♦ انتهای‌ تخت‌ خود را حدود 12-10 سانتی‌متر بالا بیاورید. این‌ کار کمک‌ می‌کند تا ترشحات‌ مخاطی‌ در قسمت‌های‌ تحتاتی‌ ریه جمع‌ نشوند.

♦ از افرادی‌ که‌ سرفه‌ می‌کنند یا سرماخوردگی ‌ دارند دوری‌ کنید.

♦ ندرتاً ممکن‌ است‌ انجام‌ پیوند ریه‌ مدنظر قرار گیرد.

داروها

* آنتی بیوتیک برای‌ مبارزه‌ یا پیشگیری‌ از عفونت‌های‌ ثانویه‌

* داروهای‌ گشاد کننده‌ نایژه‌ برای‌ رفع‌ اسپاسم‌ لوله‌های‌ نایژه ای‌

* واکسن‌ آنفلوانزا و واکسن‌ ذات الریه

* اکسیژن در مراحل‌ انتهایی‌

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری محدود خواهد شد، اما تا حدی‌ که‌ قدرتتان‌ اجازه‌ می‌دهد. فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خود را حفظ‌ کنید. عدم‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری به‌ مدت‌ طولانی‌ موجب‌ بیشتر شدن‌ ناتوانی‌ خواهد شد.

رژیم‌ غذایی‌
روزانه‌ حداقل‌ 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید. این‌ کار باعث‌ رقیق‌ شدن‌ ترشحات‌ ریوی‌، و آسان‌تر شدن‌ تخلیه‌ آنها با سرفه‌ می‌شود.

 

منبع: بیتوته

چگونه از پوست‌های خشک در فصل زمستان مراقبت کنیم؟

مشکل خشکی پوست اجتناب ناپذیره و خیلی از افراد بدون اینکه علتش رو بدونن دچار این مشکل میشن. مخصوصا به فصل سرما که نزدیک میشیم این خشکی افزایش پیدا میکته و یا در برخی افراد دقیقا در این فصل ظاهر میشه. استفاد از مرطوب کننده های قوی و گران قیمت و یا استفاده از لوازم آرایشی چرب نمیتونه درمان مناسبی برای پوست شما باشه، بنابر این بهتره این مشکل رو از راههای خانگی و طبیعی حل کنیم. در این مطلب در این باره صحبت میکنیم و راهکار هایی رو ارائه میدیم.

علت های خشکی پوست

آب و هوای سرد از علل اصلی خشکی پوست یا Xeroderma هست. همچنین مسئله ارثی بودن هم میتونه در جنس پوست شما و خشکی  یا چربی اون موثر باشه. استفاده از صابون های قوی و میزان رطوبت و تهویه هوا و همچنین تماس بیش از حد پوست با نور خورشید و اختلالات تیروئید و … میتونن در این مسئله دخیل باشن.

از علائم خشکی پوست هم زبر شدن پوست و یا پوسته پوسته شدنش، همچنین خارش و لکه های قرمز روی پوست هستن.

روغن زیتون و روغن کرچک، روغن های موثر برای پوست خشک

برای ایجاد یک بافت نرم و صاف روی پوستتون و از بین بردن خشکی اون میتونید از مخلوط روغن زیتون و کرچک استفاده کنید. در این مخلوط یک نسبت از روغن کرچک و سه نسبت از روغن زیتون رو با هم مخلوط کرده و روی پوست صورت و دیگر قسمتهای خشک بدنتون بمالید. حالا یک لیف یا دستمال نرم و تمیز رو در آب داغ فرو برده و روی پوستتون فشار بدید (مراقب باشید که لیف روی پوستتون با فشار کشیده نشه. تنها لیف رو روی صورت قرار بدید و کمی فشار بدید). این مراحل رو دو سه بار انجام بدید تا پوستتون نرم و لطیف بشه.

عسل نرم کننده ای برای پوست

عسل یکی دیگه از دارو های طبیعی برای پوست های خشکه. به این صورت که این داروی عالی رو به تنهایی روی پوستتون بمالید و بعد از ده دقیقه شستشو بدید. پوست شما بعد از این ماسک در تمام طول روز نرم و درخشان باقی میمونه.

شیر گرم

نصف قاشق چایخوری روغن بادام رو در یک لیوان پر شیر ولرم هم بزنید و در شب و قبل از خواب پوستتون رو با این مخلوط شستشو بدید و بعد از خشک شدنش بخوابید. این مخلوط پوست شما رو تغذیه میکنه و از خشکی پوست شما جلوگیری میکنه.

تخم مرغ و روغن برای درمان پوست خشک

مخلوط یک تخم مرغ با یک قاشق چایخوری عسل همراه با نصف قاشق چایخوری روغن زیتون و کمی گلاب مخلوط کنید.  این ماسک رو برای چند دقیقه روی پوستتون قرار بدید و بعد با آب کاملا ولرم شستشو بدید.

این ماسک یک درمان خانگی کامل برای پوست های خشک هست. همچنین گلیسیرین یک مرطوب کننده عالی و ثابت نگه دارنده رطوبت پوست هست. فقط کافیه یک قاشق غذاخوری گلیسیرین رو با یک قاشق غذاخوری گلاب و چند قطره آبلیمو مخلوط کنید و روی صورت بمالید. پس از حدود 15 دقیقه شستشو بدید.

منبع: دو نفره

انواع پوکی استخوان و راه‌های درمان

معمولا بیشتر افراد اگاهی و هوشیاری کافی برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان را ندارند. بیشتر افراد به خصوص زنان بالای ۵۰ سال، از این بیماری رنج می برند، شکل استخوان هایشان تغییر می کند و در برخی از موارد جان خود را به خاطر چنین شرایطی از دست می دهند. پوکی استخوان به تنهایی باعث ایجاد کمر درد نمی شود. با اینحال چنین شرایطی می تواند ستون فقرات را تضعیف نماید. در حقیقت شکستگی استخوان ها اولین نشانه هشدار دهنده این بیماری است.

در پوکی استخوان یا Osteoporosis پیشرفته، درد و ناتوانی به سراغ فرد می اید. همه ما به خوبی می دانیم که پوکی استخوان یکی از رایج ترین مشکلات در میان مردم است. تقریبا ۸ میلیون زن و ۲ میلیون مرد در ایالت متحده آمریکا از این شرایط رنج می برند. سایر افراد نیز در معرض خطر توسعه پوکی استخوان قرار دارند. برخی از آمارهای کلیدی در برگیرنده موارد زیر است:

تقریبا ۱.۵ میلیون نفر از پوکی استخوان و شکستگی های ناشی از آن رنج می برند. تخمین زده شده است که ۷۰۰۰۰۰ نفر از این افراد شکستگی ستون فقرات را تجربه می کنند.

از سن ۵۰ سالگی به بعد، از هر دو خانم یک نفر و از هر چهار مرد یک نفر برخی از شکستگی های مرتبط با پوکی استخوان را خواهد داشت.

به طور متوسط ۲۴ درصد از شکستگی های لگن مربوط به افراد ۵۰ ساله و بالاتر از آن است.
همانطور که سازمان جهانی بهداشت بیان کرده است، پوکی استخوان اختلال اسکلتی عمومی از کم شدن توده استخوان هاست.این موضوع به شکستگی منجر می شود. به طور کلی دو نوع کاهش تراکم استخوانی وجود دارد:

پوکی استخوان نوع ۱:
این نوع پوکی استخوان عموما در زنان بعد از یائسگی رخ می دهد. در این شرایط مقدار استروژن در بدن به شدت کاهش پیدا می کند. این فرآیند باعث از دست رفتن ماده موجود در استخوان می شود. این نوع پوکی استخوان در خانم ها رواج و شیوع بیشتری دارد و بین سنین ۵۰ الی ۷۰ سالگی توسعه پیدا می کند. در این فرایند معمولا مقدار استخوان های ترابکولار کاهش پیدا می کند. کاهش در استحکام کلی استخوان ها به شکستگی های مچ دست و ستون فقرات منجر می شود.

پوکی استخوان نوع ۲:
این نوع پوکی استخوان عموما بعد از سن ۷۰ سالگی دیده می شود و زنان را دوبرابر بیشتر از مردان درگیر خود می سازد. پوکی استخوان نوع ۲ در برگیرنده نازک شدن استخوان های ترابکولار و نیز استخوان های استخوان کورتیکال ناحیه کام سخت است. این فرایند اغلب به شکستگی لگن و مهره ها می انجامد.

اغلب بین این دو نوع پوکی استخوان همپوشانی وجود دارد. معمولا پوکی استخوان نوع ۱ را می توان به خوبی تشخیص داد و در مراحل اولیه جلوی آن را گرفت.

باید توجه داشته باشید که پوکی استخوان می تواند مشکل اولیه و اصلی باشد یا در برخی از افراد مشکل ثانویه در نظر گرفته شود. تقریبا ۲۰ درصد از زنان و ۴۰ درصد از مردانی که پوکی استخوان دارند دلیل ثانویه برای ابتلا به آن داشته اند.

برای اینکه بتوانید دلایل ثانویه ابتلا به پوکی استخوان را تشخیص دهید بهتر است با یک پزشک مشورت نمایید. پزشک سوابق خانوادگی و سابقه پزشکی را بررسی می کند و معاینات فیزیکی (و نیز تست های تشخیصی) را انجام می دهد.

پوکی استخوان بیماری است که در اصل با از دست دادن قابل توجهی از تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) ایجاد می شود. در اوایل زندگی، استخوان بیشتری در بدن ذخیره می شود و توده استخوانی بالا در سن ۳۰ سالگی است. بعد از اینکه فرد وارد فرایند پیری شد از حجم استخوان ها کاسته می شود.

به همین خاطر است که افزایش سن، فرد را در معرض ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی های ناشی از آن قرار می دهد.معمولا فرایند از دست دادن استخوان ها بین اوایل و اواخر دهه سی ام زندگی فرد آغاز می شود. زنان از این سن تا یائسگی مقدار خاصی از استخوان های خود را از دست می دهند:

استخوان ترابکولار (استخوان اسفنجی در داخل استخوان کورتیکال سخت) با نرخ ۱ درصد در سال از دست می رود.

استخوان کورتیکال (استخوان سفت و سخت) با نرخ ۰.۵ درصد در سال از دست می رود.هورمون استروژن نیز نقش مهمی در حفظ استحکام استخوان ها بازی می کند. دو خط از سلول ها برای استخوان ها وجود دارد. یکی از آن ها سلول های خورنده استخوان (استئوکلاست) و دیگری سلول های سازنده استخوان (استئوبلاست) است.

بدون هورمون استروژن، استئوکلاست بیشتر فعالیت می کنند و استخوان بیشتری از دست می رود. همین امر موجب نازک شدن استخوان ها می شود. به همین خاطر، زنانی که به سن یائسگی می رسند و سطح استروژن آن ها کاهش پیدا می کند نرخ از دست دادن استخوان ها سالانه ۲ الی ۳ درصد افزایش پیدا می کند.

بعد از ۸ الی ۱۰ سال، نرخ از دست دادن استخوان ها به نرخ قبلی ۱ الی ۰.۵ درصد در سال می رسد. این فرایند از دست دادن چگالی استخوانی به خصوص بعد از یائسگی، دلیل اصلی پوکی استخوان در زنان محسوب می شود. پوکی استخوان نوع ۱ می تواند تحت تاثیر اندازه گیری های پیشگیرانه قرار بگیرد.

بیشتر این اندازه گیری ها به صورت فردی موجود است و باید هر چه سریع تر انجام شود. همانطور که قبلا نیز بیان کردیم توده استخوانی بالا معمولا در سن ۳۰ سالگی رخ می دهد. اینکه توده استخوانی اوج چقدر است و بعد از آن چقدر از استخوان حفظ می شود به فاکتورهای متعددی بستگی دارد. این فاکتورها عبارتند از:

ژنتیک و پوکی استخوان:
افراد باید استعداد ژنتیکی خود برای ابتلا به پوکی استخوان را بدانند. ژنتیک نقش مهمی در این میان بازی می کند. تخمین زده شده است که حدود ۷۵ درصد توده استخوانی اوج در افراد تحت تاثیر ژنتیک قرار دارد. ژن هایی برای کد کردن ویتامین D و گیرنده های استروژن وجود دارد که بر روی توده استخوانی تاثیر می گذارند.

اگر فردی از لحاظ ژنتیکی مستعد پوکی استخوان باشد، ورزش، رژیم غذایی مناسب و تست منظم توده استخوانی از اهمیت بالاتری برخوردار خواهد بود.

ورزش و پوکی استخوان:
ورزش های وزنی و انقباض عضلات می تواند چگالی استخوان ها در ستون فقرات را افزایش دهد.توصیه می شود افراد حدود ۲۰ الی ۳۰ دقیقه از ورزش های هوازی را سه الی چهار بار در هفته انجام دهند تا توده استخوانی شان افزایش پیدا کند.

در یکی از مطالعات انجام شده، آهسته دویدن، پیاده روی کردن و بالا رفتن از پله ها سه بار درهفته به همراه ۱۵۰۰ میلی گرم کلسیم در روز، چگالی استخوانی را افزایش داده بود. اثر ورزش در استخر بر روی افزایش چگالی استخوانی تعیین نشده است.

افرادی که به پوکی استخوان مبتلا هستند یا توده استخوانی پایینی دارند باید در مورد ورزش کردن محتاط باشند. فعالیت هایی که نیازمند پیچ و تاب دادن به ستون فقرات یا خم شدن به سمت جلو از طریق کمر است، می تواند برای این افراد خطرناک باشد. افرادی که در حال حاضر پوکی استخوان دارند باید در مورد برنامه های ورزشی خود با پزشک مشورت نمایند.

رژیم غذایی و پوکی استخوان:

مصرف مناسب کلسیم برای حفظ قدرت استخوان ها ضروری است. تخمین زده شده است که حدود ۷۰ درصد از افراد به طور منظم مقدار کافی از کلسیم و ویتامین D را مصرف نمی کنند.
ویتامین D نیز برای بدن ضروی است زیرا به جذب و نگهداری کلسیم در استخوان ها کمک می کند. مقدار کلسیم و ویتامین D پیشنهادی برای بزرگسالان به شرح زیر است:

برای زنان پیش از یائسگی در سنین ۲۵ الی ۵۰ سال و زنان پس از یائسگی که درمان جایگزینی استروژن را انجام می دهند۱۰۰۰ میلی گرم از کلسیم در روز و ۴۰۰ واحد ویتامین D مناسب خواهد بود. افرادی که به فرزند خود شیر می دهند یا باردار هستند بهتر است روزانه ۱۵۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف نمایند.

برای زنان بعد از یائسگی که سن آن ها کمتر از ۶۵ سال است و درمان جایگزینی استروژن را ندارند مقدار پیشنهادی کلسیم برای هر روز ۱۵۰۰ میلی گرم و ۴۰۰ الی ۸۰۰ واحد ویتامین D است.

برای زنانی که در سن ۲۵ الی ۶۵ سالگی قرار دارند، حدود ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم در روز پیشنهاد می شود.
برای همه افرادی که بالای ۶۵ سال قرار دارند؛ ۱۵۰۰ میلی گرم کلسیم در روز پیشنهاد می شود.
کلسیم را می توان در بیشتر غذاهای روزانه پیدا کرد. به عنوان مثال محصولات لبنی همچون شیر، ماست و پنیر، سبزیجاتی با برگ سبز همچون اسفناج ، غلات، حبوبات و برخی از ماهی ها کلسیم دارند.

علاوه بر این، مکمل های کلسیم نیز موجود است و افراد می توانند با مشورت پزشک از آن ها استفاده کنند. هر کدام از این مکمل ها مقادیر متغیری از کلسیم دارند به همین خاطر قبل از مصرف باید با پزشک مشورت گردد تا اطمینان حاصل شود مقدار مناسبی از آن مصرف می شود. ویتامین D را می توان از نور خورشید، ماهی های چربی دار، جگر، غذاهای غنی شده همچون شیر، آب پرتقال و غلات صبحانه به دست آورد.

مکمل های ویتامین D نیز در دسترس افراد قرار دارد. علاوه بر مصرف مناسب کلسیم و ویتامین D، مطالعات نشان داده است که یک رژیم غذایی سالم و متعادل نقش مهمی در پیشگیری از پوکی استخوان بازی می کند. به عنوان مثال رژیم غذایی که پروتئین و سدیم بالایی دارد می تواند از دست دادن کلسیم را از طریق ادرار افزایش دهد و همین امر در دسترس بودن کلسیم برای بدن را کاهش می دهد.

باید به این نکته توجه داشته باشید که بیش از ۲۰۰۰ میلی گرم کلسیم در روز می تواند برای سنگ کلیه و کلیه خطرناک باشد. زمانی که کلسیم در مقدار پیشنهادی مصرف می شود نمی تواند تشکیل سنگ کلیه را افزایش دهد. افرادی که از قبل بیماری های کلیوی داشته اند باید با پزشک مشورت نمایند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان