خانواده چه تاثیری در پیشگیری و درمان اعتیاد در فرزندان دارد؟

 از آنجایی که نوجوانان و جوانان به عنوان گروه های در معرض خطر در برابر پدیده اعتیاد بیش از سایر گروهها آسیب پذیرند وکشور ما از آمار بالای جمعیت جوان برخوردار است، توجه جدی متولیان امور و والدین نسبت به پیشگیری از آسیبهای اجتماعی از جمله اعتیادضروری می باشد چرا که نوجوان وجوان در خانواده حضور دارد وارتباط آنها با اعضای خانواده مستمر است و نقش آنها به عنوان الگو وراهنما نیز غیر قابل انکار می باشد.

 خانواده ها در تربیت و هدایت جوانان نقش اساسی دارند و در این میان اگر بین خانواده ها و جوانان فاصله و یا مشکلی وجود داشته باشد آن گاه امکان انحراف افزایش می یابد.تحقیقات متعدد بیانگر آن است که نوع رابطه وادلین با فرزندانشان در جلوگیری از کشیده شدن به ورطه سیاه اعتیاد بسیار جدی است. یعنی در خانواده هایی که کانونی گرم وجود داشته است کمتر انحرافات اخلاقی و گرایش به اعتیاد دیده شده است و در عوض در خانواده ها ای که نتوانسته اند با فرزندان خود رابطه عاطفی منطقی و سالمی بر قرار کنند آمار اعتیاد و سایر آسیب ها به مراتب بیشتر است.

در این مطلب توصیه هایی به والدین عزیز می کنیم که در پبشگیری از گرایش اعتیاد فرزندانشان به مواد مخدر موثر است.

 توصیه های پیشگیرانه به والدین در مورد اعتیاد : 

* درباره مواد اعتیاد آور (علل و عوامل موثر در مصرف مواد، خطرات، عوارض و علائم آن) اطلاعات کافی کسب کنید.

* مهارتهای تربیتی خود را افزایش دهید.

* فضایی ایجاد کنید که فرزندانتان در آن احساس آرامش کنند.

* شرایطی ایجاد کنید که فرزندتان شما را محرم اسرار خود بدانند.

* عقاید خود را به زور به آنها تحمیل نکنید.

* به نحوه خرج کردن پول توسط فرزندانتان اهمیت بدهید.

* سعی کنید حتی آهنگ صدایتان ملایم و دوستانه باشد.

* آنان را بیش از اندازه و به طور اغراق آمیز از مواد مخدر یا Narcotic نترسانید.

* موانع را بردارید. به فرزندانتان انگیزه داده و از آنها حمایت کنید.

* الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشید و هرگز برخلاف گفته خود عمل نکنید.

* مواضع خود را برابر سیگار، موادمخدر و الکل مشخص کرده، صریحاً آن را به زبان بیاورید.

* به صحبت های فرزندانتان خوب گوش کنید. با لبخند، تکان دادن سر و استفاده از جملات مثبت نظیر چقدر جالب،من این را نمی دانستم و... آنها را به گفتن بیشتر تشویق کنید.

* از فرزندانتان انتظار نداشته باشید آرزوهای برآورد نشده شما را تحقق بخشند.

* از قبل، خود را برای پاسخگویی به سوالات کنجکاوانه فرزندانتان آماده کنید. ممکن است روزی از شما بپرسند که آیا تاکنون مواد مخدر مصرف کرده اید؟ این فرصت خوبی است که علت عدم مصرف خود را به زبان سال های جوانی به آنها منتقل کنید، یا اگر احیاناً قبلاً مصرف کرده اید علت گرایش خود به مواد مخدر و سپس کنار گذاشتن آن را به ایشان بگویید و اینکه حالا چرا می خواهید ایشان اشتباه شما را تکرار نکنند. به یاد داشته باشید که نباید مسائل را بیش از اندازه تشریح کنید مبادا کنجکاوی آنها برانگیخته شود.

* با تقویت قدرت اعتماد به نفس، تصمیم گیری و از بین بردن افسردگی و کم رویی فرزندان، آنها را در برابر شرایط آسیب زا و گرایش به سمت مواد مخدر مقاوم سازید.

* راه مقاومت و پایداری در برابر فشار همسالان را در خصوص مصرف موادمخدر به فرزندانتان بیاموزید تا از نه گفتن به آنها نهراسند.

* نظم و قانون مناسب و سازنده مشخصی در خانواده برقرار سازید و برای سرپیچی از آن تنبیهات مناسبی در نظر بگیرید و قاطعانه آن را به مرحله اجرا درآورید.

* وقت بیشتری را با فرزندانتان صرف کنید. با آنان به رستوران، پارک، کوه، سینما و... بروید. به اتفاق آنان به موسیقی گوش دهید و از همه مهم تر به آنان ابراز عشق کنید و بگویید که دوستشان دارید.

* سعی کنید در ساعات غذا خوردن همه اعضای خانواده را دور هم جمع کنید.

* فرزندان خود را قبل از رسیدن به سنین بحرانی نسبت به مضرات و عواقب ویرانگر مصرف موادمخدر آگاه سازید.

* جهت پیشگیری از اعتیاد از چگونگی دوستیابی و معاشرت فرزندان خود با دیگران آگاه باشید. با والدین دوستانشان ارتباط برقرار کنید. در صورتی که به منزل دوستشان رفتند حتماً از حضور والدین ایشان در منزل مطمئن شوید و به حضور سایر اعضای خانواده اکتفا نکنید.

* برای اوقات فراغت آنان برنامه ریزی کنید. همواره آنان را به مطالعه، ورزش و تفریحات سالم ترغیب کنید و زمینه این امور را برایشان فراهم کنید.

* اگر خود شما انسان تک بعدی هستید و تمام عمرتان را فقط کار کرده اید یا درس خوانده اید , فرزندتان را از همان دوران کودکی تشویق کنید تا به ابعاد مختلف زندگی خود بپردازند . زیرا انسان های تک بعدی دیدشان تونلی و تنها معطوف به بعد یا ابعاد محدودی از زندگی است .

* پیش از آنکه فرزندان نسبت به موضوعاتی نظیر مواد مخدر , رابطه با جنس مخالف و … حساس و کنجکاو شوند درباره این موضوعات با آنها صحبت و گفت و گو کنید . زیرا قاعده کلی این است که وقتی فرزند ما نسبت به پدیده ای حساس و کنجکاو شد یا کششی نسبت به آن پیدا کرد دیگر منتظر ما نخواهد ماند. 

 

منبع: نمناک

آیا آب مروارید مادرزادی قابل درمان است؟

آب مروارید مادرزادی یکی از علل ایجاد تنبلی چشم یا نابینایی در کودکان است. علت آب مروارید مادرزادی در بسیاری از کودکان را می‌توان تعیین کرد. این علل شامل اختلالات متابولیک، سندروم‌های ژنتیکی، عفونت‌های داخل چشمی و بعضی از عفونت‌های چشمی بوده که با ناهنجاری‌های دیگری همراه است و در30 درصد موارد علل آن نامشخص می‌باشد.
 
شکل‌های مختلف آب مروارید
آب مروارید مادرزادی بسته به علت آن با شکل‌های مختلف بروز می‌کند. بعضی از مواقع آب مروارید شدید و کامل است که با چشم غیرمسلح دیده می‌شود که باید سریع عمل شوند. در بعضی از مواقع کدورت در جلوی کپسول عدسی قرار گرفته که اگر کمتر از 1-2 میلیمتر باشد ممکن است باعث کاهش دید قابل ملاحظه نشود و رشد نکند و این‌گونه آب مروارید باید زیر نظر  باشد و نیاز به عمل جراحی ندارد. در مواردی آب مروارید در قسمت خلف عدسی قرار گرفته و بسته به میزان کدورت و میزان بینایی تحت نظر، در مواقعی که باعث کاهش بینایی شود، عمل جراحی می‌شود.
 
اثرات بینایی
به خاطر محرومیت بینایی قابل ملاحظه‌ای که با آب مروارید مادرزادی یک طرفه یا دو طرفه در نوزادان رخ می‌دهد، بازیابی موفقیت‌آمیز بینایی به تشخیص سریع و ارجاع فوری برای درمان مناسب بستگی دارد. بررسی آب مروارید یا Cataract باید در بیمارستان‌های محل تولد و یا زایشگاه‌ها انجام شود که با یک معاینه ساده قابل تشخیص می‌باشد. این معاینه می‌تواند با آموزش از سوی متخصص کودکان و یا پزشک عمومی انجام شود. در غیر این صورت به وسیله متخصص چشم به راحتی قابل انجام می‌باشد. به علایمی که همراه با کاهش بینایی بروز می‌کند، مانند لرزش چشم‌ها، انحراف چشم‌ها، چشم‌های کوچک‌تر از حد طبیعی، نزدیک‌بینی، آب سیاه، مشکلات نقص عصب بینایی و کدورت‌های قرنیه نیز باید توجه شود.
 
درمان

آب مروارید مادرزادی کامل دو طرفه و یک طرفه باید هر چه سریع‌تر برداشته شود. به‌ویژه در نوع دو طرفه که اگر سریع‌تر عمل نشود، می‌تواند باعث عقب‌افتادگی تکاملی و رفتاری شود و می‌تواند مشکلات اقتصادی، روحی و روانی در خانواده و کودک را در پی داشته باشد. اما، درباره آب مروارید‌های ناکامل تنها بعد از بررسی دقیق میزان بینایی باید تصمیم گرفته شود. تا زمانی که بینایی در خطر نیفتاده باشد، باید بیمار به وسیله متخصص چشم تحت نظر باشد.

 

در زمانی که آب مروارید بیشتر شده و بینایی در خطر باشد باید تحت عمل جراحی قرار گیرد. در بعضی مواقع کدورت عدسی کمتر از 1-2 میلی‌متر بوده مشکل بینایی ایجاد نمی‌کند و نیاز به عمل ندارد. این‌گونه آب مروارید‌ها برای سالیان دراز زیر نظر قرار می‌گیرند و نیاز به درمان جراحی ندارند. بهترین زمان عمل برای آب مروارید کامل که باعث محرومیت بینایی می‌شود، هفته اول تولد است که با عمل دید تقریباً مناسبی پیدا می‌کند. اگر در تشخیص و درمان غفلت شود و بعد از 3-4 ماهگی عمل شود، در واقع معادل از دست دادن بینایی و کوری این افراد می‌شود.

 

منبع: نی نی بان

همه چیز درباره سرطان پروستات

سرطان پروستات شایع‌ترین سرطان مردان است ولی آیا شایع‌ترین علت فوت مردان هم هست؟ پاسخ منفی است. وقتی از پروستات افراد فوت شده نمونه‌برداری می‌شود تقریبادر  90 درصد آنها سلول‌های سرطانی دیده می‌شود که علت آن به سن مربوط می‌شود. به طور کلی تنها 3 درصد از مردان به دلیل سرطان پروستات جان خود را از دست می‌دهند و در اغلب موارد علت مرگ دلایل متفاوتی دارد. از سوی دیگر سیر این بیماری بسیار کند است و حتی در مواردی که  سرطان متاستاز داده باشد فرد می‌تواند حداقل 5 تا 6 سال زندگی کند بنابراین این نوع سرطان از  نظر خطر قابل مقایسه با سرطان مری، ریه و گوارش نیست و در اصل برای همه انواع سرطان یک نسخه وجود ندارد. 

 

افراد باید توجه داشته باشند که با افزایش سن بزرگی خوش‌خیم پروستات اتفاق می‌افتد که در مواردی با علائم ادراری خود را نشان می‌دهد و این با سرطان پروستات متفاوت است. سرطان پروستات تا زمانی که پخش نشود علائمی ندارد. بنابراین توصیه می‌شود مردان بالای 50 سال سالانه آزمایش بدهند. توجه داشته باشید که گاهی اوقات آزمایش PSA   عدد غیرطبیعی را نشان می‌دهد ولی با بررسی بیشتر مشخص می‌شود این عدد به صورت کاذب بالا رفته است. افرادی که سابقه فامیلی ابتلا به سرطان پروستات در سنین 50 سال داشته‌اند باید بررسی دقیق‌تری داشته باشند.

پروستات چیست؟

پروستات غده‌ای است به اندازه یک گردو که زیر مثانه قرار دارد و بخشی از سیستم تناسلی مردان را تشکیل می‌دهد. این غده در 2مرحله افزایش حجم پیدا می‌کند؛ یکی در دوران بلوغ و دیگر در حدود 25 سالگی. گاهی افزایش حجم باعث مشکلات ادراری در سنین بالا می‌شود به طوری که تا 60 سالگی 80 درصد مردان این مشکل را دارند. اطراف این غده را مجرای خروجی ادرار احاطه کرده است. مجرای خروجی ادرار، لوله‌ای است که ادرار را از مثانه خارج می‌کند. غده پروستات به جریان مایع منی هم کمک می‌کند.

چطور سرطانی می‌شود؟

برای اغلب مردانی که علائم خطر را دارند غربالگری سرطان پروستات یا prostate cancer از 50سالگی شروع می‌شود. بالا رفتن سن، توارث و فاکتورهای غذایی مانند مصرف غذاهای چرب و کمبود ویتامین E‬ و سلنیوم از جمله علل بروز سرطان پروستات است. اولین آزمایش‌ها باید در 40 سالگی انجام شود. غربالگری سرطان پروستات شامل آزمایش خون و معاینه پروستات توسط پزشک است.

درمان چطور انجام می‌شود؟

برای مردان مبتلا به سرطان پروستات موضعی 3 راه درمانی وجود دارد. پروستات‌برداری رادیکال یک روش جراحی برای برداشتن غده پروستات است. این روش مانع بروز آسیب به اعصاب می‌شود. یک روش دیگر درمان، پرتودرمانی است. پرتو درمانی معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شود. وقتی بیماران دچار سرطان پروستات با خطر بالای پیشرفت هستند هورمون درمانی هم به پرتودرمانی اضافه می‌شود. روش درمانی آخر مراقبت فعال است که درباره بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پروستات است. در این بیماران آزمایش‌های منظم و گاهی نمونه‌برداری‌های زمان‌بندی شده انجام می‌شود تا اگر شواهدی از رشد سرطان وجود داشته باشد درمان لازم انجام گیرد.

گوجه‌فرنگی نمی‌گذارد سرطان بگیرید

فلز روی برای درمان پروستات‌های ملتهب یا بزرگ بسیار مفید است. بررسی‌ها نشان داده کمبود روی بر بزرگ شدن پروستات اثر دارد بنابراین خوردن غذاهای حاوی روی یا خوردن مکمل‌های روی توصیه می‌شود. خوردن گوجه فرنگی نیز بسیار مفید است. تحقیقات نشان داده آنهایی که هر هفته ۱۰عدد گوجه فرنگی می‌خورند، ۵۰درصد کمتر به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند. در واقع خوردن گوجه فرنگی احتمال ابتلا به سرطان پروستات را کاهش می‌دهد؛ به دلیل وجود «پیگمان» در گوجه فرنگی است. «پیگمان» قوی‌ترین و موثرترین کاروتن است که تاکنون کشف شده و دلیل قرمزی رنگ گوجه فرنگی است.

چه آزمایش‌هایی باید انجام شود؟

آزمایش راست روده: در این آزمایش پزشک اندازه، برآمدگی و سفت بودن پروستات را بررسی می‌کند.

آزمایش آنتی‌ژن پروستات: در این آزمایش خون مقدار پروتئین PSA که توسط سلول‌های پروستات تولید می‌شود، اندازه‌گیری می‌شود. بالا بودن میزان این پروتئین نشان‌دهنده سرطانی یا غیرسرطانی بودن پروستات است. مردانی که مقادیر بالای PSA یا دیگر علائم سرطان را دارند باید نمونه‌برداری پروستات انجام دهند. در مواردی هم ممکن است پایین بودن مقدار PSA نشان‌دهنده سرطان پروستات باشد.

 

منبع: برترینها

دلایل بروز نفخ چیست؟

یک نفر از هر ۱۰ بیمار که در انگلستان به پزشک مراجعه می‌کنند، دچار مشکلات گوارشی است و شایع‌ترین مشکل گوارشی، درد و نفخ شکم می‌باشد. بسیاری از بیماران بعد از اینکه پزشک بیماری آنها را تحریک روده تشخیص داد، به منزل بازمی‌گردند؛ بدون اینکه علت آن را جویا شوند. در این مقاله به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت. زمانی که احساس کنید شکم شما کاملاً سفت و پر شده است، مبتلا به نفخ شده‌اید که معمولاً با گاز روده‌ای و آروغ زدن همراه است. این گاز توسط باکتری‌های موجود در دستگاه گوارش تولید می‌شود.

باکتری‌‌ها، گاز را از طریق مواد غذایی که خورده شده، اما به درستی و به طور کامل هضم و جذب نشده است، تولید می‌کنند. به هر حال، این مسأله اصلاً شوخی نیست و اگر آن را درمان نکنید، می‌تواند موجب مشکلات جدی شود. نفخ معده را به عنوان یک نشانه در نظر بگیرید و آن را یک سیگنال هشداردهنده فرض کنید که نشان می‌دهد، همه چیز در بدن شما خوب عمل نمی‌کند و لازم است برای رفع آن کاری انجام دهید. نفخ معده به عدم تعادل گوارش و مشکلات دستگاه گوارش مربوط می‌شود. از علل نفخ و مشکلات گوارشی می‌توان به اسید کم معده و ترشح کم آنزیم‌های معده، استرس، عدم تحمل غذا، تحرک کم روده و … اشاره کرد. دلایل دیگری نیز وجود که پزشک با اطلاع از تاریخچه پزشکی و رژیم غذایی بیمار می‌تواند به آنها پی ببرد و مشکل را برطرف کند.

ترشح کم اسید معده

ترشح کم اسیدمعده را به راحتی می‌توان تشخیص داد، زیرا نشانه‌های بارزی مثل آروغ زدن هنگام غذا خوردن و احساس سیری بیش از حد بعد از خوردن مقدار بسیار کمی غذا دارد. مقدار اسید معده از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ زیرا معمولاً به هضم انواع غذا (به‌خصوص هضم پروتئین) کمک می‌کند و موجب آزاد شدن آنزیم‌های ضروری گوارشی در معده می‌شود که این آنزیم ها معده را تحریک و هضم غذا را آسان‌تر می‌کنند. بنابراین اگر مقدار اسید کم باشد، معده برای هضم غذاهایی مثل تخم‌مرغ و گوشت با مشکل مواجه شده و به جای اینکه کل غذا هضم شود و مسیر خود را به سمت پائین و روده ادامه دهد، تنها بخشی از مولکول پروتئین شکسته و هضم می‌شود و دستگاه گوارش را تحریک و دچار التهاب کرده در نتیجه درد و نفخ ایجاد می‌کند.

بهبود اسید معده

در زمان غذا خوردن کاملاً راحت باشید و از میز کار خود فاصله بگیرید.  وقتی در حال راه رفتن و حرکت هستید از خوردن غذا خودداری کنید.  قبل از غذا خوردن، ۵ الی ۱۰ دقیقه استراحت کنید.  قبل از اینکه غذا بخورید، آن را بو کنید و به طور کامل بجوید و از تندتند غذا خوردن بپرهیزید.  غذاهایی را که موجب نفخ معده می‌شوند، کمتر مصرف کنید.

 ترشح کم آنزیم‌های گوارشی

آنزیم‌های گوارش به وسیله سلول‌های موجود در معده و روده کوچک و لوزالمعده تولید می‌شوند. این آنزیم‌ها روی تمام گروه‌های غذائی تأثیر می‌گــذارنـد. (مــثل پــروتئین، چــربی و کربوهیدرات‌ها). عواملی همچون استرس، التهاب روده ناشی از عفونت یا عدم تحمل مواد غذائی، ترشح آنزیم‌های گوارشی را کاهش می‌دهد که در نتیجه ترشح اسید معده نیز کاهش یافته و ذرات هضم‌نشده کربوهیدرات‌ها، چربی و پروتئین وارد قسمت پائین معده و بنابراین باعث سوزش و تخمیر و درد و نفخ می‌شوند.

 بهبود آنزیم‌های گوارشی

رعایت نکاتی که در مورد بهبود اسیدمعده ذکر شد، به بهبود آنزیم‌های گوارشی نیز کمک می‌کند. علاوه بر آن:  از خوردن مواد غذایی خام به مدت یک الی دو ماه خودداری کرده و به جای آن سوپ و سالاد را جایگزین کنید تا معده و دستگاه گوارش شما مدتی استراحت کند و دوباره ترشح آنزیم‌های گوارشی افزایش یابد. در حین خوردن غذا مکمل آنزیم گوارشی مصرف کنید، تا هضم غذا افزایش و نفخ معده و درد کاهش یابد.

عدم تحمل غذا

عدم تحمل غذا کاملاً متفاوت از حساسیت غذایی است. در حساسیت غذایی، تقریباً بلافاصله پس از خوردن هر مقدار غذای حساسیت‌زا، بدن حساسیت نشان می‌دهد و علائم آن به صورت‌های مختلف بروز می‌کند که گاه بسیار شدید هستند؛ ولی در عدم تحمل غذا، بدن بسیار زیرکانه پاسخ می‌دهد و این نشانه‌ها ممکن است ۴۸ ساعت بعد آشکار می‌شوند. عدم تحمل غذا معمولاً زمانی رخ می‌دهد که شما غذایی را که بسیار دوست دارید، به صورت روزانه و مکرر و منظم مصرف کنید. با خوردن غذای مشابه در هر روز، اسیدمعده و آنزیم‌های گوارشی کاهش یافته و به سادگی دستگاه گوارش دچار اختلال و استرس می‌شود.

مثلاً انگلیسی‌ها بیشتر گندم، تخم‌مرغ، کنجد، سویا، شکلات، بادام زمینی و لبنیات مصرف می‌کنند و به همین دلیل بدن آنها اغلب به این مواد واکنش نشان داده و آنها را تحمل نمی‌کند. نشانه های ظاهری عدم تحمل غذا عبارتند از: آبریزش بینی، سردرد، کاهش انرژی بدن، حلقه تیره زیرچشم، بداخلاقی، نفخ، اسهال و یا یبوست. عدم تحمل غذا در طولانی مدت موجب التهاب روده می‌شود. در این وضعیت سوراخ کوچکی در امتداد مجرای روده ایجاد شده و ذرات غذای هضم نشده و مواد سمی از روده وارد جریان خون می‌گردد و مسمومیت شدیدی ایجاد می‌کند، در نتیجه سیستم ایمنی ضعیف و بدن خسته می‌شود و نسبت به مواد غذایی دیگر نیز همان واکنش عدم تحمل را از خود نشان می‌دهد.

 پیشگیری از عدم تحمل مواد غذایی

رژیم غذایی خود را به مدت دو هفته یادداشت کنید تا متوجه شوید از مواد غذایی که بدن نسبت به تحمل آنها حساس‌تر است، به طور متوسط چقدر استفاده می‌کنید. این مواد شامل، گندم، تخم‌مرغ، کنجد، سویا، شکلات، بادام زمینی، لبنیات، صدف، مخمر و گلوتن هستند.  مواد غذایی را که بارها و بارها مصرف کرده‌اید، دست‌کم به مدت ۳-۴ هفته از رژیم غذایی خود حذف کنید تا تأثیر شگرف آن را ببینید.  رژیم غذایی خود را متنوع و از خوردن مکرر غذاهای ثابت در روزهای متفاوت خودداری کنید.  مصرف مکمل و غذاهای گیاهی و سبزیجات، التهاب دیواره روده را کاهش می‌دهد.

 دیسبیوزیس باکتریایی

Dysbiosis به معنی به هم خوردن توازن باکتری‌های معده است. روده بزرگ شما میزبان هزاران میکروارگانیسم می‌باشد که بعضی از آنها مفیدند و در واقع به حفظ سلول‌های روده کمک و آنها را از ابتلا به بیماری و پوسیدگی محافظت می‌کنند؛ اما برخی دیگر بالقوه مضر هستند؛ مانند مخمرها، انگل‌ها و برخی از باکتری‌ها که به سلول‌های روده (میزبان) آسیب رسانده و موجب مسمومیت روده می‌شوند. روده سالم، روده‌ای است که بتواند میان این باکتری‌ها توازن ایجاد کند. اگر تعداد باکتری‌های بد روده افزایش یابد، به احتمال زیاد دچار مشکل نفخ خواهید شد.

 برای افزایش باکتری‌های خوب در روده

خوردن ماست، سه تا چهار بار در هفته  کاهش مصرف غذاهای غنی از قندکه موجب رشد بیش از حد باکتری بد و انگل و مخمر در روده می‌شود.  نوشیدن آب فیلتر شده و پاک در سفر  مصرف روزانه مکمل‌هایی که دست‌کم حاوی ۴ میلیارد اسیدوفیلوس در هر کپسول هستند (حتماً باید در یخچال نگهداری شوند).

تحرک کم روده

حرکت کم و ضعیف روده، در واقع یعنی یک روده راکد که به سرعت مقدار پروبیوتیک‌ها در آن کاهش می‌یابد و مقادیر زیادی مواد سمی تولید می‌شود؛ در نتیجه اشکالات زیادی در هضم مواد غذایی به وجود می‌آید که در طولانی مدت به سلول‌های روده بزرگ آسیب می‌رساند و حتی خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ افزایش می‌یابد. تحرک کم روده موجب نفخ، درد و یبوست می‌شود و با ایجاد جوش روی پوست و سردردهای مکرر و خستگی همراه است. این مشکل می‌تواند ناشی از عملکرد ضعیف عضلات روده یا عدم تعادل بین کلسیم و منیزیم و یا رژیم غذایی بدون فیبر و به طور کلی کاهش و کمبود آب بدن باشد که به راحتی با رعایت نکات زیر می‌توان آن را بهبود بخشید:  بیش از ۲ لیتر آب در روز بنوشید. نوشیدن زیاد آب، روده را هیدراته کرده، حجم مدفوع را افزایش می‌دهد و آن را نرم می‌کند.  با گنجاندن مواد غذایی حاوی فیبر محلول مثل میوه‌ها، سبزیجات، عدس، لوبیا، جو و برنج قهوه‌ای، حرکت روده را افزایش دهید.  غذاهای غنی از منیزیم مصرف کنید تا عملکرد عضلات روده بهبود یابد، سبزیجات سبز برگی شکل، آجیل، تخمه آفتابگردان و دانه‌ها منبع عالی از منیزیم هستند و می‌توانید به راحتی آنها را در محل کارتان به جای تنقلات بی‌خاصیت و مصنوعی مصرف کنید.

 بهبود هضم مواد غذایی

ایجاد تغییرات چشمگیر در رژیم غذایی معمولاً کمی دشوار است و نمی‌توان آن را به مدت قابل توجهی حفظ و رعایت کرد؛ اما با رعایت نکات بسیار ریز و ساده می‌‌توان فرایند هضم را بهبود بخشید:

۱) روزانه یک قاشق غذاخوری کلم ترش به سالاد خود بیفزایید؛ زیرا مملو از باکتری‌های خوب (پروبیوتیک) است.

۲)‌در غذاهای خود از زنجفیل، نعناع و رازیانه استفاده کنید؛ زیرا گاز معده را کاهش می‌دهند. می‌توانید آنها را در سبزی خوردن استفاده کنید و یا از دم‌کرده آنها یک چای خوب و گرم تهیه کرده و بنوشید.

۳)‌خوردن میوه در زمان نامناسب موجب نفخ معده می‌شود؛ به خصوص بعد از غذا. بهترین زمان خوردن میوه، نیم ساعت قبل از غذای اصلی و یا دست‌کم دو ساعت بعد از آن است.

۴)‌نوشیدن نوشابه‌های مصنوعی که اغلب حاوی قند بالایی هستند، موجب نفخ می‌شوند، بهتر است آب را جایگزین آنها کنید.

۵)‌ گیاه تازه پاپایا و آناناس حاوی بروملین و منبع خوبی از آنزیم‌های گوارشی مفید و همچنین سرشار از ویتامین‌ و مواد معدنی هستند. آنها را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید.

 

منبع: پارسی طب

راهکارهای خانگی برای از بین بردن سیاهی دور چشم

عوامل مختلفی در بروز سیاهی دور چشم نقش دارند که از جمله این عوامل می‌توان به افزایش سن، وراثت، خشکی پوست، گریه‌های مداوم، کار طولانی مدت مقابل کامپیوتر، استرس، کم‌خوابی و رژیم غذایی نامناسب اشاره کرد. در این مطلب گیاهان دارویی را معرفی می‌کنیم که تاثیر بسزایی در رفع سیاهی دور چشم دارند.

چای کیسه‌ای

یکی از روش‌های خانگی برای بهبود کبودی و سیاهی دور چشم، استفاده از چای کیسه‌ای مرطوب و سرد شده است. بهتر است از ۲ چای کیسه‌ای به طور همزمان استفاده کنید و اجازه دهید تا به مدت ۲۰ دقیقه روی چشم‌ها و ناحیه زیر چشم باقی بماند. برگ چای به علت داشتن ماده‌ای به نام «تانین» سیاهی و تیرگی دور چشم را بهبود می‌بخشد و از بروز پف و تورم در این ناحیه جلوگیری می‌کند. می‌توانید چای کیسه‌ای را در یخچال بگذارید و حداکثر ظرف مدت ۲۴ ساعت آن را مصرف کنید.

بادام و لیموترش

بادام و لیمو ترش به از بین‌بردن تیرگی دور چشم و بهبود جریان گردش خون در ناحیه دور چشم کمک شایانی می‌کند. برای این منظور باید ناحیه اطراف چشم و عضلات آن را با استفاده از روغن بادام تلخ که با اندکی آب لیموترش تازه ترکیب شده، خوب ماساژ دهید.

 گلاب

برای از بین بردن کبودی چشم باید مقداری پنبه را به گلاب آغشته کنید؛ سپس آن را به مدت پنج تا ۱۰ دقیقه بر روی اطراف چشم‌هایتان قرار دهید.

ماسک خیار و گلاب

یکی دیگر از روش‌هایی که به بهبود سیاهی دور چشم ناشی از خستگی و کار زیاد کمک می‌کند، استفاده از ماسک خیار و گلاب است. برای تهیه این ماسک باید یک خیار را با پوست یا بدون پوست رنده کنید و آن را درون سه تا چهار قاشق غذاخوری گلاب خالص خیس کنید. سپس این ترکیب را بر روی پلک‌ها و اطراف چشم بگذارید و اجازه دهید تا به‌مدت ۱۵ دقیقه باقی بماند. نکته مهم آن است که باید خیار را به‌خوبی بشویید و مراقب باشید که آب این ماسک وارد چشم‌هایتان نشود. سپس این ماسک را به کمک دستمال مرطوب پاک کنید و صورت‌تان را با آب خنک بشویید.

کمپرس عصاره برگ‌های نعناع

استفاده از کمپرس عصاره برگ‌های نعناع تاثیر زیادی در بهبود تیرگی اطراف چشم یا darkness around the eyes دارد. برای تهیه این عصاره باید ۲ تا سه قاشق غذاخوری از برگ‌های نعناع را درون ۲ لیوان آب بریزید و آن را روی حرارت کم بگذارید تا بجوشد. سپس عصاره به‌دست آمده را صاف کنید و اجازه دهید تا سرد شود. دستمالی تمیز و نخی را به عصاره نعناع آغشته کنید و آن را روی چشم‌هایتان قرار دهید.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

علل، علائم و درمان زخم دهانه رحم

یکی از بیماری‌های زنانه که خانم‌ها در دوران باروری و قبل از باردارشدن باید به آن توجه داشته باشند و در معاینه‌های معمول مورد توجه قرار گیرد، زخم دهانه رحم است که اگرچه مشکل چندان نگران‌کننده‌ای نیست، اما نباید به آن بی‌توجه بود.
برای آشنایی بیشتر با زخم دهانه رحم و اینکه بدانیم ممکن است چه خطرهایی در دوران بارداری ایجاد کند، با دکتر فاطمه قائم‌مقامی، متخصص بیماری‌های زنان و زایمان و عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت‌وگو کرده‌ایم.
ابتدا در مورد علت زخم دهانه رحم برای خانم هایی که آن را نمی شناسند توضیح دهید.
دهانه رحم در پایین‌ترین بخش رحم و در بالاترین بخش واژن قرار گرفته است. زخم دهانه رحم، در حقیقت حالتی غیرطبیعی در دهانه‌رحم و تغییر شکل مخاط آن می باشد که با چشم قابل‌تشخیص است؛ سلول‌های زیاد به رنگ قرمز و مخملی شکل. این حالت زمانی رخ می‌دهد که لایه داخلی کانال دهانه رحم به بیرون رشد ‌کند.
به نظر می‌رسد که این مشکل، حالتی فیزیولوژیک و طبیعی باشد و به اشتباه به آن زخم گفته می‌شود. در خانم‌های جوان که سطح هورمون‌ها در آنها بالاست، در خانم‌هایی که قرص‌های پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند و در خانم‌های باردار، ممکن است مخاط داخل دهانه رحم به بیرون گستردگی پیدا کند که به آن «اکتروپیون» می‌گویند.
 زخم دهانه رحم را نباید علامت بیماری دانست، زیرا گاهی در زنان کاملا سالم هم مشاهده می‌شود و به دلیل اینکه بافت آن کمی نازک‌تر از قسمت‌های دیگر است، خود را بیشتر به رنگ قرمز روشن نشان می‌دهد. این وضعیت منجر به سرطان نمی‌شود.
 متاسفانه برخی پزشکان به بیمار می‌گویند به زخم دهانه رحم مبتلا شده است، بدون اینکه توضیح ‌دهند واقعا زخمی در کار نیست و با عمل جراحی سوزاندن یا انجماد اقدام به از بین بردن این بافت می‌کنند تا بافت «اسکواموس» که بافت طبیعی خود دهانه رحم است، ایجاد شود، در حالی که با گذشت زمان و به مرور و با افزایش سن در مدت 4 تا 5 سال این فرایند خود به خود اتفاق می‌افتد و اگر عفونت یا مشکلی وجود نداشته باشد، نیازی به انجام این اقدام‌ها نیست.
اگر زخم دهانه رحم، باعث افزایش ترشحات واژن شود یا هنگام روابط زناشویی باعث خونریزی شود، باید مورد بررسی بیشتر و «کولپوسکوپی» قرار گیرد
چرا انجماد را پیشنهاد نمی‌کنید؟
همان‌طور که گفتم اگر این حالت بدون عفونت باشد، نیازی به انجماد یا کرایو نیست. از طرفی انجماد، دقت تست پاپ‌اسمیر را که نوعی آزمون تشخیص سلول‌های سرطانی‌ است، کم می‌کند و ممکن است جواب مثبت یا منفی کاذب ایجاد کند.
متاسفانه در برخی مراکز بهداشتی این نوع درمان نادرست انجام می‌شود که اصلا توصیه نمی‌شود.
بیرون‌زدگی به خودی خود درمان هم ندارد و پیگیری و معاینه‌های روتین معمول نباید باعث ایجاد ترس در بیمار شود.
 در چه صورتی باید آن را جدی تلقی کرد؟
اگر این بیرون‌زدگی یا به اصطلاح عموم «زخم دهانه رحم»، باعث افزایش ترشحات واژن شود یا هنگام روابط زناشویی باعث خونریزی شود، باید مورد بررسی بیشتر و «کولپوسکوپی» قرار گیرد.
کولپوسکوپی، معاینه ذره‌بینی مخاط گردن رحم است و پزشک در آن با میکروسکوپ سه بعدی، مخاط را مشاهده می‌کند و با استفاده از محلول‌های خاصی مثل اسید استیک در محل می‌تواند زخم فیزیولوژیک را از نوع غیرطبیعی تشخیص دهد.
برخی مواقع این زخم‌ها حالت پیش‌سرطانی دارند که البته احتمال آن خیلی کم است. به خصوص در سنین نزدیک یائسگی یا یائسگی که ما انتظار بیرون‌زدگی مخاط را نداریم، اهمیت انجام معاینه ذره‌بینی مخاط گردن رحم بیشتر است.
 زخم‌ دهانه رحم علامتی هم دارد؟
این حالت در بیشتر زنان سالم هم وجود دارد و علامتی ندارد و در معاینه‌های معمول، پزشک متوجه این مشکل می‌شود.فقط گاهی باعث بروز ترشحات می‌شود. در زنان جوان (به دلیل روابط زناشویی بیشتر) و مخصوصا زنانی که قرص‌های ترکیبی خوراکی مصرف می‌کنند، امکان ایجاد این مشکل بیشتر است.
می‌توان گفت ترشحات واژینال بدون سابقه عفونت می‌تواند علامتی از زخم دهانه رحم باشد. برخی خانم‌های مبتلا هنگام روابط زناشویی ممکن است دچار خونریزی شوند که باید بعد از بررسی دقیق دهانه رحم، برایشان کولپوسکوپی انجام شود، یعنی معاینه ذره‌بینی مخاط گردن رحم.
 آیا ممکن است این زخم یا همان بیرون‌زدگی بافتی باعث ناباروری شود؟
اگر زخم دهانه رحم فیزیولوژیک و به علت بالابودن استروژن ایجاد شده باشد، باعث ناباروری نمی‌شود، زیرا هیچ مساله فیزیولوژیکی مانع بارداری نخواهد شد، مگر اینکه عفونت روی آن برآمدگی ایجاد شده باشد که با درمان معمولی بهبود پیدا نکند. در این صورت لازم است کرایوتراپی یا انجماد انجام شود که البته آن هم مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
بعضی ها می گویند موقع بارداری این خانم ها، احتمال دوختن دهانه رحم وجود دارد؟
خیر. دوختن دهانه رحم یا Cervical برای خانم‌هایی انجام می‌گیرد که دچار مشکلات مربوط به دهانه رحم از جمله سابقه سقط بالای سه ماه هستند، یا در سونوگرافی آنها مشخص شده باشد که طول گردن رحمشان کوتاه است یا بزرگی رحم احتمال زایمان زودرس را ایجاد کند.

در این صورت هم وقتی در سه ماهگی معلوم شد جنین سالم است و به علت مسایل کروموزومی احتمال سقط نیست، دهانه رحم دوخته می‌شود و ربطی به زخم دهانه رحم ندارد.
اگر زخم دچار عفونت شود و خانمی در بارداری و با معاینه‌های پزشکی متوجه این عفونت شود، مصرف داروها مشکلی برای مادر یا جنین ایجاد نمی‌کنند؟
وقتی باروری ایجاد شود، یعنی عفونت حادی وجود نداشته است، چون عفونت حاد معمولا مانع بارداری است. برای عفونت‌های معمول می‌توان از کرم‌ها یا آنتی‌بیوتیک‌هایی که برای بارداری و جنین ضرر ندارد استفاده کرد.
 آیا این زخم‌ها احتمال زایمان زودرس را افزایش می‌دهند؟
بله، اگر زخم عفونی شود، ممکن است زایمان زودرس ایجاد کند. در این صورت مراجعه منظم به پزشک و بیشتر تحت‌نظر بودن مادر باردار بیشتر توصیه می‌شود. علاوه بر این، مادر باید داروها را تا اتمام دوره درمانی مصرف کند.
 چه مدت بعد از درمان زخم دهانه رحم، یک خانم می‌تواند اقدام به بارداری کند؟
معمولا دو ماه بعد از کرایو و درمان عفونت با دارو می‌توان برای بارداری اقدام کرد.

 

منبع: بیتوته

درمان مننژیت چگونه میسر می‌شود؟

می‌گویند بوعلی سینا با بیماری مننژیت آشنا بوده است؛ در آن زمان این بیماری کم‌وبیش مترادف با مرگ بود. اما حال با پیشرفت علم و ابزارهای تحقیقاتی و درمانی، زمزمه های بیماری مننژیت حتی در ایران و حتی برای کودکان به گوش می رسد. بیماریی که مغر را درگیر می کند و اگر به درمانش بی توجهی شود قهرش می گیرد و مرگ می آورد و حتی در مواردی می تواند مسری باشد.

 

بنابراین دانستن اطلاعاتی هرچند مختصر از این بیماری و اینکه چطور فردی را مبتلا می سازد اهمیت می یابد. درواقع در تعریفی ساده از پرده های مننژ و بیماری مننژیت باید گفته شود که مننژغشاء بسیار ظریفی است که محکم به سطح مغز چسبیده است و روی تمام شیارها وجود دارد. مننژها از سه غشاء تشکیل شده‌اند که همراه با مایع مغزی- نخاعی، مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) را احاطه کرده و از آن‌ها محافظت می‌کنند.

 

پس در حقیقت سرآغاز یک بیماری خطرآفرین و مرگ آور التهاب و عفونت همین پرده های محافظ است که به طور کلی سن و سال هم نمی شناسد.

 

سلامتی با یک التهاب به خطر می افتد 

دکتر کیوان الچیان متخصص بیماری های داخلی در خصوص مننژیت گفت: مننژیت التهاب پرده های محافظ و پوشاننده مغز و نخاع است و می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد؛ بنابراین این شرایط را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته بندی می‌کنند.

 

دکتر محمدرضا معتمد متخصص مغز و اعصاب نیز در این باره بیان کرد: مننژیت یا همان عفونت پرده های اطراف مغز، بیماری مهم و خطرناکی است که حتما علائم آن باید مورد توجه قرار بگیرد. علل آن بیماری های عفونی و ویروسی و قارچ ها هستند و پرده های محافظ اطراف مغز در موارد نادر می توانند در زمینه بیماری های بدخیم و سرطان ها دچار التهاب یا آسیب شوند که اصطلاحا تحت عنوان مننژیت گفته می شود.

 

جلوی نفوذیان به مغز را بگیرید

الچیان عنوان کرد: هرعامل عفونی که بتواند از راه های ارتباطی مانند سینوس ها و خون (از طریق سیستم گردش خون) پرده های مغز را دچار التهاب کند درنتیجه Meningitis رخ می دهد. به طورمثال اگر مراحل درمانی سینوزیت و یا عفونت گوش کامل صورت نگیرد، عفونت می تواند از استخوان به راحتی بگذرد و سپس فرد به مننژیت مبتلا شود. یا حتی چرک گلو می تواند از طریق خون انتقال یابد و مننژیت را به ارمغان آورد. در مننژیت غیرمیکروبی هم ممکن است پرده های مغز به دنبال عفونت ویروسی مجاری تنفسی ، ملتهب و درنهایت فرد به مننژیت مبتلا شود.

 

ضربه هایی که مننژیت می آورند

این متخصص مغز و اعصاب با اشاره به تروماها که می توانند دلیل مننژیت باشند، عنوان کرد: تروما یا ضربه به مغز به شرطی که در حدی باشد که به پرده های مننژ آسیب برساند می تواند یکی از دلایل ابتلا به مننژیت باشد. ضربه های معمولی که برای افراد پیش می آید این آسیب را نمی زنند اما اگر قدرت این ضربه ها در حد پاره کردن پرده های اطراف مغز باشد باعث انتشار عفونت و در نهایت مننژیت می شود.

 

ناجی از مرگ در همین نزدیکیست

این متخصص بیماری های داخلی درباره عوارض مننژیت اظهار داشت: درمننژیت افراد دچار تب بالا و به دنبال آن، گردن درد و دردهای پس سری می شوند یعنی گردنشان سفت شده و وقتی  فرد را روی تخت می گذارند گردن نمی افتد و وقتی هم که او را بلند می کنند گردن و قسمت پشت بدن با هم بلند می شود. درصورت عدم درمان مننژیت اولین نتیجه آن مرگ است. 

 

گاهی مننژیت در دوران کودکی عوارض عصبی ایجاد می کند که تا آخر عمر همراه فرد باقی می ماند. نابینایی و ناشنوایی از دیگر عوارض اقدامات درمانی دیرهنگام است بنابراین اقدام به موقع نجات دهنده خواهد بود.

 

وی افزود: با دیدن علائم تب، دردهای پس سری، حالت تهوع و استفراغ احتمال مننژیت و با گرفتن آب مایع نخاع و بررسی وجود باکتری، تشخیص کامل داده می شود چون وجود باکتری و ویروس حکایت از عفونت باکتریایی یا عفونت ویروسی می کند.

 

مننژیت مسری است؟

معتمد درباره مسری بودن مننژیت گفت: بعضی از انواع مننژیت باکتریایی مسری هستند. این باکتری‌ها عمدتا از طریق تبادل ترشحات تنفسی و گلو از شخصی به شخص دیگر انتقال می‌یابند. این می‌تواند از طریق سرفه، عطسه و بوسه اتفاق بیفتد. خوشبختانه هیچ کدام از باکتری‌هایی که باعث مننژیت می‌شوند، به اندازه عوامل سرماخوردگی و آنفلوآنزا مسری نیستند. از این گذشته، این باکتری‌ها با تماس‌های سطحی یا صرفا با تنفس در هوایی که بیمار مبتلا به مننژیت در آن بوده منتقل نمی‌شوند.

 

وی افزود: اگر در اطراف کسی باشید که مننژیت ویروسی دارد، شما هم ممکن است در خطر آلوده شدن به ویروسی باشید که او را بیمار کرده است. اما احتمال آنکه عوارض بیماری در شما به حدی برسد که مبتلا به مننژیت شوید، بسیار ضعیف است.

 

دکتر رفتن را پشت گوش نندازید

الچیان در خصوص ترس اکثریت مردم از کشیدن آب مایع نخاعی بیان کرد: بعضی مردم از کشیدن مایع آب نخاع می ترسند اما به دلیل تعویض و جابه جایی مرتب آب نخاع، کشیدن آن هیچ مشکلی را برای فرد ایجاد نمی کند.

 

دکتر معتمد ارتباط مستقیم با پزشک را برای درمان بسیار موثر و کمک کننده دانست وگفت: پشت گوش انداختن مراجعه به پزشک یا مراحل درمانی یک بیماری عفونی باعث می شود کنترل اختلال و عوارض از سوی پزشک و بیمار به خوبی صورت نگیرد مثلا تب طولانی بیش از سه روز افراد را دچارعوارضی می کند که پزشک و بیمار را برای تشخیص و درمان آن به زحمت می اندازد.

 

بیماری خطرناک اما قابل درمان

این متخصص مغز و اعصاب درپایان گفت: مننژیت ویروسی یک بیماری جدی است اما در افرادی که سیستم ایمنی سالمی برخوردار باشند به ندرت منجر به مرگ می‌شود. معمولا نشانه‌های آن 7 تا 10 روز طول می‌کشد و پس از آن بیمار کاملا بهبود می‌یابد. از سوی دیگر مننژیت باکتریایی می‌تواند فوق‌العاده خطرناک باشد و چنانچه فورا درمان نشود به معلولیت یا مرگ بینجامد.

 

در اغلب موارد نشانه‌های مننژیت ویروسی و باکتریایی مانند هم هستند و به همین دلیل با دیدن علائم هرچند کوچک باید به پزشک مراجعه کرد تا با تشخیص درست، بر اساس نوع عامل میکروب یا قارچ درمان های مناسب ارائه کند. خوشبختانه در اکثر موارد درمان بسیار موفقیت آمیز است.

 

در خیلی از موارد علام اولیه مننژیت با آنفولانزا اشتباه گرفته می شود. گرچه ممکن است ابتلا به مننژیت بیش از یک دوره ۲-۱ روزه برای نشان دادن علائم اولیه آن فرصت لازم داشته باشد، ولی گاهی این بیماری یک سیر برق آسا و سریعاً کشنده را پیدا می کند از این رو باید درمان حتی یک سرماخوردگی و بیماری عفونی کوچک، جدی تلقی شود و هر چه سریعتر درصدد اقدام برآمد تا از ابتلا به بیماری های بزرگ و خطرناکی همچون مننزیت در امان باشیم.

 

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

بررسی علل سقط جنین

دوران بارداری معمولا با دلهره‌های شیرینی همراه است؛ هم برای زن و شوهرهایی که اولین بار است پدر و مادر می‌شوند و هم برای والدینی‌ که بار دیگر قرار است کودکی به زندگی‌شان وارد شود. اما گاهی به‌دلایل مختلف، پدر و مادر مجبور می‌شوند از فرزند آینده‌شان بگذرند. از عوارض سقط جنین از لحاظ روحی می‌توان به افسردگی پس از سقط جنین و از لحاظ جسمی می‌توان به خونریزی زیاد، عفونت‌هایی مانند عفونت رحم و به‌طورکلی به بیماری های زنان اشاره کرد. در این مقاله شما را با ۷ مورد از عوارض سقط جنین که باید به آن‌ها توجه کرد، آشنا می‌کنیم.

 ۱. سقط جنین ناقص

یکی از شایع‌ترین مشکلات مربوط به سقط جنین این است که مقداری از بافت‌های مربوط به بارداری در رحم باقی بماند. به‌همین‌دلیل به آن سقط ناقص می‌گویند. اگر تا مدت‌ها پس از سقط جنین همچنان خونریزی شدید دارید یا دردهای انقباضی در ناحیه‌ی زیر شکم‌تان بیش‌ازحد معمول است، احتمال سقط ناقص وجود دارد.

معمولا مدت کوتاهی پس از سقط جنین، خونریزی متوقف می‌شود؛ اما اگر بیش‌از دو هفته طول بکشد باید به پزشک مراجعه کنید.

گاهی اوقات سقط جنینِ ناقص، خودبه‌خود و با دفعِ بافت برطرف می‌شود. در غیراین‌صورت، باید با درمان‌های شناخته‌شده مانند روش D&C (دیلاتاسیون و کورتاژ) یا مصرف داروی سایتوتک (میزوپروستول)، باقی‌مانده‌ی بافت‌های مربوط به بارداری از رحم‌تان پاک شود. فراموش نکنید این کار را پزشک باید انجام بدهد. از مصرف خودسرانه‌ی دارو خودداری کنید.

۲. خونریزی بیش‌ازحد

خونریزی پس از سقط جنین، عارضه‌‌ای طبیعی است و معمولا نگران‌کننده نیست، اما اگر بسیار شدید باشد باید به پزشک مراجعه کنید.

به‌طورکلی، تعداد کمی از زنان ممکن است پس از سقط جنین خونریزی بیش‌ازحد داشته باشند. شاید بپرسید از کجا بدانم خونریزی‌ام شدید است یا عادی؟ تشخیص آن بسیار ساده است. اگر در عرض کمتر از یک ساعت مجبور می‌شوید نوار بهداشتی‌تان را تعویض کنید، خونریزی‌تان شدید است و باید به پزشک مراجعه کنید. رنگ‌پریدگی، پوست سرد و مرطوب، سرگیجه و افزایش ضربان قلب نیز علائم از دست‌دادنِ خون زیاد هستند. اگر چنین نشانه‌هایی را در خودتان سراغ دارید، اهمال نکنید. با اورژانس تماس بگیرید یا به‌سرعت خودتان را به مرکز درمانی برسانید.

۳. عفونت

عفونت، یکی دیگر از عوارض سقط جنین است. حدود سه درصد از زنان پس از سقط جنین به عفونت مبتلا می‌شوند. یکی از دلایل عفونت، باقی‌ماندن محصولات مربوط به بارداری در رحم است. نشانه‌های عفونت عبارت‌اند از:

خونریزی زیاد و دردهای انقباضی به‌مدت طولانی (بیش‌از دو هفته)
تب (بیش‌از ۳۸ سانتی‌گراد)
لرز
ترشحات واژینال بسیار بدبو
عفونت ناشی از سقط جنین بسیار خطرناک است، اما به‌راحتی با آنتی بیوتیک درمان می‌شود و جای نگرانی نیست.

۴. سندرم آشرمن

سندرم آشرمن یکی دیگر از عوارض سقط جنین یا Abortion است. این سندرم که «چسبندگی داخل رحمی» نیز نامیده می‌شود، بسیار نادر است و معمولا به‌دلیل دیلاتاسیون و کورتاژ (D&C) یا عفونت اتفاق می‌افتد. در سندرم آشرمن، بافت اسکار یا زخم (که به چسبندگی موسوم است) در داخل رحم تشکیل می‌شود. اگر این چسبندگی‌ها در رحم باقی بمانند، ممکن است در آینده با مشکل باروری یا سقط جنین مجدد مواجه شوید.

معمول‌ترین نشانه‌ی این سندرم، قاعدگی نامنظم است. با مشاهده‌ی قطع قاعدگی یا طولانی‌شدن فاصله‌ی دو قاعدگی پس از سقط جنین به پزشک مراجعه کنید.

پزشک برای تشخیص این سندرم، ابتدا از شما می‌خواهد آزمایش هیستروسکوپی انجام بدهید. درصورتی‌که پاسخ آن مثبت باشد، چسبندگی را با جراحی از رحم خارج می‌کند. خبر خوب اینکه پس از جراحی می‌توانید باز هم باردار شوید.

۵. سقط جنین‌های مکرر

بر اساس تحقیقات، معمولا یک درصد از زنان بیش از یک‌بار سقط جنین دارند. این مشکل، سقط جنین مکرر نامیده می‌شود.

اگر دو یا سه بار متوالی سقط جنین داشتید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. افرادی‌ که سقط جنین مکرر دارند باید ابتدا ریشه‌ی این مشکل را درمان کنند، وگرنه ده بار دیگر هم که باردار شوند نخواهند توانست جنین را نگه‌ دارند.

سقط جنین مکرر دلایل متعددی دارد. سندرم آشرمن، غیرطبیعی بودن رحم یا هورمون‌ها، سندرم آنتی فسفولیپید (نوعی بیماری خود ایمنی که یکی از نتایج آن لخته‌شدن خون در شریان‌های بدن است) و اختلالات کروموزومی (که یک مشکل ژنتیکی است) همگی از عواملی هستند که به سقط جنین منجر می‌شوند. با انجام آزمایش می‌توانید دلیل اصلی سقط جنین مکرر را پیدا کنید.

متأسفانه در ۵۰ درصد از موارد دلیل خاصی برای سقط جنین مکرر یافت نمی‌شود.

۶. افسردگی

احساس غم و اندوه پس از سقط جنین کاملا طبیعی است؛ اما گاهی زنان این احساس زودگذر را با افسردگی اشتباه می‌گیرند و آن را درمان نمی‌کنند. اگر افسردگی را درمان نکنید، تمام جسم و روح‌تان را درگیر خواهد کرد. بنابراین به نشانه‌های زیر توجه کنید و اگر می‌بینید که به‌مدت طولانی ادامه یافته‌اند یا زندگی‌تان را مختل کرده‌اند، به پزشک مراجعه کنید:

بی‌علاقگی به امور روزانه یا سرگرمی‌ها؛
احساس خستگیِ تمام‌وقت؛
کاهش یا افزایش غیرعادی وزن؛
خوابیدن بیش‌ازحد، کم خوابی یا بدخوابی؛
عدم تمرکز کافی و مشکل داشتن در تصمیم گیری؛
فکرکردن به خودکشی یا مرگ.
البته هنوز بحث‌هایی راجع‌به اینکه آیا افسردگی پس از سقط جنین مشابه افسردگی پس از زایمان است یا خیر وجود دارد، اما به‌هرحال افسردگی یک بیماری جدی است و نباید درمان آن را پشت‌گوش بیندازید. حتی اگر اطمینان ندارید که این نشانه‌ها در شما وجود دارد یا خیر، باز هم به پزشک مراجعه کنید.

یک مشاور حرفه‌ای یا روان‌پزشک می‌تواند به سلامتی روح و جسم‌تان کمک کند و شما را به زندگی عادی‌تان برگرداند.

۷. اضطراب

یکی دیگر از عوارض سقط جنین اضطراب است. برخی تحقیقات نشان می‌دهند اضطراب و استرس پس از سقط جنین، شایع‌تر از افسردگی هستند و اگر آنها را درمان نکنید در شما ریشه می‌دوانند.

بیماری استرس پس از سانحه (post-traumatic stress disorder) از دیگر عوارض سقط جنین است. این بیماری که به‌اختصار PTSD نامیده می‌شود، نوعی اختلال ذهنی است که پس از یک اتفاق بسیار بد و استرس‌زا در انسان شکل می‌گیرد و تا مدت‌ها در او باقی می‌ماند. استرس و اضطراب و بیماری استرس پس از سانحه، هر سه از مشکلات جدی هستند و باید آنها را درمان کنید. به مشاور یا پزشک مراجعه کنید، آنها می‌توانند راهکارهایی به شما ارائه بدهند که با کمک آنها مشکلات روحی را از خودتان دور کنید. پس از درمان این عوارض می‌توانید بار دیگر بچه‌دار شوید.

 

منبع: چطور

افت قند خون چیست و چگونه می‌توان از بروز آن پیشگیری کرد؟

هنگامی که بیماران دیابتی قند کافی برای سوخت‌وساز دریافت نکنند، دچار هیپوگلیسمی یا افت قند خون می‌شوند. این مسئله به دلایل مختلفی رخ می‌دهد که از میان آنها می‌توان به رژیم غذایی، داروهای مصرفی، شرایط زندگی و ورزش‌ کردن اشاره نمود. قند خون پایین می‌تواند منجر به تشنج یا رفتن به حالت کما شود. در این مقاله شما را با نشانه های افت قند خون ، نقش داروهای دیابت در هیپوگلیسمی و روش‌های جلوگیری و درمان افت قند خون آشنا خواهیم کرد.

علائم کاهش قند خون عبارتند از:

گیجی
سرگیجه
احساس لرزش و سستی
گرسنگی
سردرد
تحریک‌پذیری
تپش قلب، افزایش ضربان
رنگ‌پریدگی
عرق‌ کردن
رعشه
ضعف
اضطراب

عدم درمان مناسب می‌تواند عوارض شدیدتری را در پی داشته باشد که عبارتند از:

ضعف در حفظ تعادل
ضعف در تمرکز
بی‌حسی دهان و زبان
غش‌ کردن
تشنج
کابوس
کما

نقش داروهای دیابت در بروز افت قند خون

از پزشک‌ خود درمورد عوارض جانبی داروها و تأثیرشان در بروز Hypoglycemia سؤال کنید.

انسولین‌ و همچنین برخی از داروهای درمان دیابت که در دسته‌ی «سولفونیل‌اوره‌ها» قرار می‌گیرند، می‌توانند باعث افت قند خون شوند. برخی از سولفونیل‌اوره‌های رایج عبارتند از:

گلیمپرید (آماریل)
گلی‌پیزید (گلوکترل)
گلی‌بن کلامید (گلی‌بورید، میکروناس)
انواع قدیمی‌تر سولفونیل‌اوره‌ها که رواج کمتری دارند، بیشتر از داروهای جدید باعث افت قند خون می‌شوند. برخی از این داروهای قدیمی عبارتند از:

کلرپروپامید (دیابینیز)
رپاگلینید (پارادین)
تولازامید (تولیناس)
تالبوتامید (اّریناز)
مصرف الکل نیز می‌تواند باعث افت قند خون شود؛ همچنین مصرف آلوپورینول، آسپرین، بِنِمید، پروبنسید یا وارفارین هم‌زمان با داروهای دیابت نیز ممکن است به پایین آمدن قند خون منجر شوند.

معمولا با مصرف بازدارنده‌های آلفا‌گلوکزیداز، بیگوآنیدهایی مانند متفورمین و همچنین تیازولیدیندیون‌ها به‌تنهایی نباید دچار هیپوگلیسمی شوید، اما اگر آنها را به‌همراه داروهایی از خانواده‌ی سولفونیل‌اوره‌ها یا انسلولین مصرف کنید، ممکن است این اتفاق بیفتد.

درمان قند خون پایین
برای درمان هیپوگلیسمی اگر دیابت دارید و فکر می‌کنید که دچار افت قند خون شده‌اید، سطح قند خون‌تان را چک کنید.

اگر قندتان پس از مصرف وعده‌های غذایی پر از قند افت می‌کند، رژیم غذایی‌تان را تغییر دهید و از غذاهای قندی اجتناب کنید. درطول روز وعده‌های غذایی بیشتری را با حجم کمتر مصرف کنید.

اگر درهنگام گرسنگی دچار افت قند خون می‌شوید، پیش از خواب وعده‌ی غذایی سبکی میل کنید. بهتر است از غذاهای پروتئین دار یا دارای کربوهیدرات پیچیده‌ استفاده کنید.

اگر پزشک‌ متوجه شود که بدن‌تان انسولین زیادی دریافت می‌کند و این وضعیت درطول عصر تا صبح روز بعد به اوج می‌رسد، ممکن است که دوز انسولین دریافتی یا زمان دریافت آن را تغییر دهد.

نقش رژیم غذایی در قند خون پایین

جذب بیش‌ازاندازه‌ی انسولین از طریق کربوهیدرات‌های دریافتی شما، می‌تواند باعث افت قند خون شود. به‌عنوان مثال در موارد زیر ممکن است هیپوگلیسمی رخ دهد:

پس از خوردن غذای گوشتی که شامل مقدار زیادی قند ساده (مانند فروکتوز، ساکاروز، دکستروز یا گلوکز) است.
حذف میان‌وعده
نخوردن وعده‌ی غذایی کامل
خوردن غذا، دیرتر از زمان معمول
اگر دیابت دارید، وعده‌های غذایی را حذف نکنید، به‌ویژه اگر برای درمان دیابت دارو مصرف می‌کنید.

هنگام افت قند خون چه باید کرد؟
پیش از هر چیز ۱۵ گرم کربوهیدرات زوداثر میل کنید، می‌توانید این کربوهیدرات را از خوراکی‌های زیر دریافت کنید:

۳ تا ۴ قرص گلوکز
ژل گلوکز
۴ تا ۶ عدد آب‌نبات دارای قند
نیم فنجان آب‌میوه
یک فنجان شیر بدون چربی
نیم فنجان نوشیدنی دارای قند
۱ قاشق غذاخوری عسل (زیر زبان‌تان بگذارید تا زودتر جذب خون شود)
۱۵ دقیقه پس از میل‌ کردن خوارکی قنددار، سطح قند خون‌تان را اندازه بگیرید. اگر قند خون‌تان هنوز کمتر از ۷۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر است، یک وعده‌ی دیگر از خوراکی‌های نام‌برده میل کنید. این روند را تکرار کنید تا سطح قند خون‌تان به‌حالت طبیعی برسد.

 

منبع: چطور

هورمون اندورفین چیست؟

واژه اندورفین خود مخفف واژه های (endogenous morphine) به معنای مورفینی است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود. اندورفین، نوعی ماده شمیایی آرام بخش است. از واژه اندورفین برای انواع مواد آرام بخش درون ریز استفاده می شود که دلالت بر نوعی فعالیت دارویی می کند که به فعالیت کورتیکوسترویدها بسیار شبیه است.

این ماده نوعی پپتید است که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس در مهره داران ترشح می شود. اندورفین از نظر توانایی ایجاد حالت بی احساسی نسبت به درد و داشتن احساس خوب جسمی، به داروهای حاوی تریاک شبیه است. در کل، این ماده به عنوان تسکین دهنده درد عمل می نماید.

این پپتید کنترل کننده اعصاب، اولین بار در سال 1975 م توسط جان هیوز با آزمایش روی مغز خوک کشف شد. بعدها انواع مختلفی از اندورفین کشف شد که معروف‌ترین آن‌ها نوع آلفا، بتا و گاما می باشند که در میان آنها، نوع بتا بهترین اثر را در کاهش درد دارد.

عملکرد اندورفین 

اندورفین ها از جمله مواد شیمیایی هستند که توسط سلول های مغز تولید می شوند و به انتقال دهنده های عصبی مغز معروفند و وظیفه آنها انتقال سیگنال های الکتریکی درون سیستم عصبی است. حداقل 20 نوع اندورفین در بدن انسان شناسایی شده است. اندورفین ها در غده هیپوفیز، سایر قسمت های مغز یا بصورت پراکنده در سیستم عصبی وجود دارند.

چگونگی عملکرد آندورفین هنوز دقیقاً مشخص نشده است. آنچه که در موردش اطمینان داریم این است که اندورفین، به گیرنده های حالت آرام بخشی در مغز فشار می آورد. این گیرنده ها، مسیر دوپامین را باز می کنند و باعث می شوند که دوپامین بیشتری درون سیناپس ها آزاد شود.

استرس و درد از جمله مهمترین علل آزاد شدن endorphine در بدن هستند. اندورفین ها با گیرنده های مسکن در مغز تعامل کرده و احساس درد را در ما کاهش می دهند. یعنی عملکردی شبیه به مورفین و کدئین. پس عجیب نیست که به اندورفین ها مسکن های طبیعی بدن می گویند. ارزش اندورفین ها وقتی بیشتر می شود که بدانیم برخلاف داروهای مسکن نه اعتیاد می آورند و نه عوارض جانبی دارند!

خنده و اندورفین

طبق برخی گزارشات، خنده هم ترشح اندورفین را در مغز افزایش می دهد. بنابراین، ضمن آنکه خنده رگ های خونی را گشاد می کند، مانع تولید هورمون های ایجاد کننده استرس می شود و میزان آنتی بادی های بدن را بالا می برد، احساس بی دردی هم ایجاد می کند.

عواملی که موجب افزایش اندورفین‌ها می‌شوند

1- ورزش

با انجام ورزش‌های شدید، میزان غلظت اندروفین افزایش می‌یابد که این عامل موجب ایجاد نشاط و حالت مطلوب در ورزشکاران رشته‌های استقامتی و به ویژه در دوندگان ماراتون می‌گردد. در حین ورزش، غلظت بتا اندروفین حتی تا 5 برابر افزایش می‌یابد.

2- ارتباط مطلوب با مردم

ارتباط با مردم، تولید اندورفین را افزایش می‌دهد. داشتن رابطه خوب با شخصی دیگر، باعث بهبود اخلاق هر دوی شما می‌شود.

3- نوازش و ماساژ پوست

هر گونه نوازش و ماساژ حتی کرم مالیدن به سطح پوست، باعث تحریکات هورمون اندورفین در بدن می‌شود، این تحریکات می‌تواند درد را کاهش دهند، استرس و فشارهای عصبی را خنثی کنند و قدرت یادگیری و مصونیت سیستم ایمنی بدن را افزایش دهند. نوازش‌های خوشایند، آزاد کننده آندروفین است که قدرت سیستم ایمنی بدن را افزایش می‌دهد.

4- تنفس در هوای پاک

نفس کشیدن صحیح برای از بین بردن مواد سمی و زاید، بسیار مهم می‌باشد. هر انسانی در حدود 30 درصد از مواد سمی بدن خود را از طریق روده‌ها دفع می‌کند، اما بقیه مربوط به دستگاه تنفسی می‌باشد. همچنین از طریق نفس کشیدن، ذهن و فکر باز می‌شود، انرژی افزایش پیدا می‌کند و خلق و خو بهبود پیدا می‌کند.

5- بوهای خوشایند

بوییدن، تاثیر مستقیمی روی بدن و ذهن انسان دارد. وقتی شخص اعصاب بویایی خود را تحریک می‌کند، سیستم لیمبیک مغز خود را فعال می‌سازد که با حافظه و روحیه شخص در ارتباط می‌باشد.

6- آمیزش جنسی

آمیزش جنسی یکی از عالی ترین آرام بخش های طبیعی و از جمله فعالیت های استرس زدای بسیار لذت بخش است که خاصیت چربی سوزی نیز دارد. آنچنان که گفته شد، وقتی افراد تحت فشار و استرس قرار دارند ممکن است میل جنسی آنها کور شود، بنابراین باید به آنها کمک کرد تا از این معضل رهایی یابند.

7- موسیقی گوش دهید

گوش دادن به موسیقی ای که عاشق آن هستید، احساس لذت را در شما می پروراند و موجب آزاد شدن مواد شیمیایی تولید کننده حس مثبت در مغز می شود.

 

منبع: دکتر سلام